Roos Gechanteerd - 8 - Sex Verhalen

Roos Gechanteerd - 8

... mijn eigen ervaring met autorijden dat je als bestuurder niet ieder tuinpad in gaat kijken. Ze ziet er heerlijk uit. De tekst die op haar borsten prijkt en de manier waarop die er extra uit lijken te springen doordat de jas er strak omheen spant bezorgt mij meteen een harde. “Zo kutje, wat zit je er lekker sletterig bij,” zeg ik spottend, “ik dacht al dat je dit wel leuk zou vinden. Je laat je hoerige lijf toch al zo graag zien online.” Ze kijkt me boos aan maar vraagt op een onderdanig toontje: “Mag ik alstublieft naar binnen, meneer?” Ik frons. “Gaan we brutaal doen, kutje? Ik zeg het vanzelf wel als jij naar binnen mag.” Ze kijkt naar de grond. “Het spijt me, meneer, ik wilde niet brutaal zijn.” Ik hurk zelf voor haar en rits haar jas open. Haar eerste reflex is haar handen opheffen om me tegen te houden maar een strenge blik in haar ogen zorgt ervoor dat ze haar handen achter haar rug houdt en mij m’n gang laat gaan. Haar kutje glinstert me tegemoet. Zonder aarzeling laat ik mijn hand tussen haar benen gaan. Soepel glijdt mijn vinger door haar zeiknatte lipjes heen. Als ik haar klitje raak opent ze haar mondje en zie ik een geile maar beschaamde blik in haar oogjes verschijnen. Ze kreunt zachtjes. Meteen stop ik met haar klitje aan te raken en duw twee vingers ruw in haar kutje. Ze geeft een gilletje. “Waarom is je kut zo nat, vuile slet?” sis ik, “je zat zo te ...

... jammeren dat je niet meer wilde.” “Ik, ik weet het niet meneer,” hijgt ze, “echt niet. Ik werd steeds aangesproken onderweg en…” Ik trek m’n vingers iets uit haar spleetje en duw ze daarna krachtig terug. Roos gilt nu harder en kreunt volop. “En wat, teef?” vraag ik op doordringende toon. “En…” Ze hijgt weer, “En ik werd er zo geil van.” Plotseling kijkt ze zo sip en onschuldig dat ik erom moet lachen. “Ik snap mezelf niet meneer, ik snap niet wat u doet. Ik wil echt niet, maar u neemt me over. Ik heb niks meer over mezelf te vertellen.” Ik trek m’n vingers uit haar poesje. Een sliertje vocht blijft eraan hangen. Heel mijn hand is nat. Achteloos veeg ik het af aan haar wangen. Ze drukt haar gezicht tegen mijn hand en opent haar mond. Ik duw de twee vingers in haar mondje, ze likt gulzig. “Verzet je niet, sletje,” zeg ik wat gemoedelijker, “je bent dit nu eenmaal en hoe meer je je verzet, hoe moeilijker het voor jezelf wordt.” Ik trek mijn vingers terug en leg mijn vlakke hand even tegen haar wang, m’n duim streelt haar lip. Ze laat zich tegen mijn hand rusten. “Ja meneer,” zucht ze, “ik denk dat u gelijk heeft.” Ik kijk haar aan. “Tuurlijk heb ik gelijk. Geen zorgen, ik ga je helpen om dit een plekje te geven,” zeg ik en ik zie dat de woorden haar goed doen. “Dank u wel, meneer,” fluistert ze kwetsbaar. Ik sta op, “Kom maar, kruip maar naar binnen.”

chrasH040 - april 2020