The Lesbian Games - 6 - Sex Verhalen

The Lesbian Games - 6

... kon aan haar verhitte gezicht zien dat ze ook opgewonden was. Ze kwam op me liggen en we begonnen te vrijen in de meest klassieke positie ooit: de missionaris-houding. Ze neukte me opnieuw, nu met haar onderlijf. Onze kittelaars botsten op elkaar en bij elke stoot voelde ik me geiler worden. Ik trok mijn benen hoog op, helemaal over haar schouders. Nu kon ze er nog beter bij. Ik voelde dat er onvermijdelijk een volgend orgasme aankwam, maar nu begon ze zelf te ook kreunen, steeds harder. Ze boog voorover en we tongzoenden elkaar zo diep als we konden terwijl haar climax bleef komen en komen. Ze wilde weer omhoog komen, maar ik had mijn benen nu stevig om haar rug geslagen en hield haar vast. Ik wilde meer, veel meer. Ik begon nu met mijn eigen onderlijf te stoten. ‘Neuk’ me fluisterde ik hees in haar oor ‘neuk me’. Ze hijgde. Ons ritme nam weer toe, ze beukte op me in. Ik beet in haar oorlelletje. ‘Neuk me’ riep ik. En daar kwam ze weer, schokkend en krampend.

Ik had haar zoete plek gevonden, dat was duidelijk. Ik hoefde haar niet meer in bedwang te houden: ze wilde niet anders meer. Ik werd achterover in de kussen gedrukt, één been nu over haar schouder, het ander gestrekt. Met haar handen onder mijn billen hamerde ze opnieuw op me in, harder en dwingender. Ik kon mijn orgasme niet meer inhouden, maar tegelijkertijd sloeg het bij haar ook weer toe, zo te voelen nóg intenser dan daarvoor. En we bleven zo doorgaan, als konijnen bijna. Nog nooit had ik het zo meegemaakt: ik ...

... werd door haar geneukt, maar tegelijkertijd neukte ze zich zelf nog harder.

Bezweet en blozend rolde ze uiteindelijk van me af. Beiden waren we murw gebeukt. Ze lag op haar rug, de benen wijd open. Ik had meer adem en daalde af naar haar schoot. Ik begon haar te likken. Ze kreunde wellustig en duwde haar bekken omhoog.

Een stem van ver zei dat het niet meer hoefde. Heel langzaam kwam ik terug in de realiteit. Ik ging op mijn hurken zitten en keek om me heen, zag de toeschouwers, de scheidsrechters en Lorenzo. Het licht deed plotseling bijna pijn aan mijn ogen. Mijn tegenstandster lag nog na te schudden in een wolk van zijden kussen en lakens.

Zo eindigde de meest bizarre, meest emotioneel geladen wedstrijd die ik tot op dat moment had meegemaakt. Ik had de competitie doorlopen en was nu helemaal klaar voor het toernooi. Toch moest er nog een schok komen. Een die alles zou veranderen.

INTIMIDATIE

Op een koude, donkere avond – een week voordat het toernooi zou beginnen – stond Lorenzo onverwacht bij mij op de stoep. Hij was niet alleen. Naast hem stond Marcella, zo’n beetje de laatste persoon op aarde waar ik op zat te wachten. Ik kende Marcella goed uit mijn tijd in Leiden. We waren even oud en hadden veel opgetrokken. Om allerlei redenen, waaronder gedoe met vriendjes, was onze verstandhouding in de loop van de tijd steeds slechter geworden. Marcella behoorde tot een familie die als de beruchtste in Leiden werd gezien en zelfs toen ze veel jonger was had ze al ...