Zoey & Jasmijn - 2 - Sex Verhalen

Zoey & Jasmijn - 2

Dit verhaal is geschreven op verzoek van Isabella

In het eerste deel heb ik verteld hoe ik, Zoey, op de universiteit een vak volgde bij

Jasmijn

, en al vrij snel een spannende relatie met haar begon, die eindigde met stiekeme seks in de auto.

Jasmijn reed terug naar de universiteit omdat mijn fiets daar nog stond. We keken elkaar af en toe aan en glimlachten naar elkaar als twee verliefde tieners. Ze reed wel vrij snel want ze moest eigenlijk snel naar huis om eten te koken voor haar gezin. "Wanneer zie ik je weer?" vroeg ik zachtjes. Jasmijns keek zwijgend voor zich uit over het stuur, en schudde langzaam haar hoofd. "Ik weet het niet Zoey, ik weet het echt niet. Dit is allemaal niet makkelijk" Onze aanvankelijk vrolijke sfeer sloeg langzaam om in een sombere spanning. Bij de universiteit stopte ze langs de weg zodat ik snel moest uitstappen. Ik wilde haar een zoen geven, maar bedacht me dat iemand ons zou kunnen zien en deed het dus maar niet. Ik keek haar een beetje wanhopig aan en zei, "Nou, doei!". "Doei" zei zij ook onhandig. En zag ik een traantje in haar oog biggelen? Een beetje half verdrietig fietste ik naar huis, maar tijdens de rit rook ik even aan mijn vingers, en rook haar geurige kutje, en toen werd ik toch weer vrolijk.

Het leven ging intussen gewoon door, ik volgde ook andere vakken en moest daar ook voor studeren, maar intussen dacht ik vaak aan Jasmijn en wilde graag bij haar zijn. Na enkele dagen appte ik haar; ik nodigde haar uit om bij ...

... mij thuis te komen eten, lekker met ons tweetjes. Jasmijn appte een uurtje later dat ze zou kijken of dat ging lukken, maar ze zei dat ze er wel zin in had... Die avond stuurde ze een kort appje "Het kan. Zin in :-)" Ik maakte een klein vreugdedansje in mijn kamer. Yes!

Aan het einde van de week had ik weer college van Jasmijn, het zou de eerste keer zijn na onze intieme ervaring dus ik was een klein beetje zenuwachtig over hoe ze zou reageren. Of hoe ze niet zou reageren. Ik was eigenlijk bang dat ze net zou doen of er helemaal niets tussen ons was, wat eigenlijk wel te begrijpen zou zijn, omdat niemand van ons mocht weten. Enfin, ik werd er een beetje nerveus van en ging met een beetje lood in de schoenen naar college.

Jasmijn kwam even vóór aanvang van het college gehaast binnen, deed snel haar jas uit en begon het college. Ze had me nog niet aangekeken, en ik deed net of er niets aan de hand was, en ik gewoon willekeurig college aan het volgen was. Na een uurtje volgde er het interactieve werkgroep gedeelte en Jasmijn liep weer rustig de zaal rond en beantwoordde diverse vragen. Ik zat net een vraag uit te werken toen ik doorhad dat ze stiekem schuin achter me stond. Ze had zich stilletje over mijn schouder gebogen en keek wat ik aan het opschrijven was. "Wil het een beetje lukken?" vroeg ze neutraal. Ik keek een beetje verschrikt op en keek haar recht in de ogen. "Eh, ja hoor. Lukt wel". Ik was nog steeds een beetje zenuwachtig en Jasmijn had dit onmiddellijk door en ...