Superkrachten - 3 - Sex Verhalen

Superkrachten - 3

... gezien?’

Mikey schudt zijn hoofd. Hij ziet er moe en hulpeloos uit. Vreemd dat de jongen zo onzeker is, terwijl hij Superkrachten heeft, denkt Nick. Hoewel, misschien is dat helemaal niet zo vreemd. Hij kan zich goed voorstellen dat de jongen het geheim wil houden. En geheimen kunnen zwaar wegen. En als je er dan ook nog achter komt dat je niet de enige bent, kan het helemaal verwarrend zijn.

‘Kom eens Mikey,’ zegt Nick. Hij strekt zijn armen uit naar de jongen. Mikey maakt een geluidje dat het midden houdt tussen een snik en een zucht. Hij vleit zich in Nick’s armen. Blijkbaar is de jongen even vergeten dat hij naakt is. Het laken glijdt van hem af en terwijl Nick zijn armen om de jongen heen slaat voelt hij diens blote piemel tegen zijn zij drukken. Hij neemt zich voor er nu geen aandacht aan te besteden. In plaats daarvan aait hij de jongen over zijn rug en krabbelt hij door zijn haar. Mikey ademt een paar keer zwaar in en uit terwijl hij zijn gezicht tegen Nick’s schouder drukt. ‘Het komt wel goed, Mikey,’ zegt Nick. ‘Ik zal je geheim niet verraden. Het komt wel goed. We verzinnen wel iets.’

Zijn troostende woorden lijken effect te hebben. Mikey komt tot rust. Uiteindelijk pakt Nick het hoofd van de jongen vast met zijn twee handen en dwingt Mikey hem aan te kijken. ‘Het komt wel goed,’ zegt Nick. Mikey knikt. ‘Maar,’ gaat Nick verder, ‘ik heb nog één vraag.’ Mikey knikt weer. ‘Ben je echt achttien?’

Mikey maakt zich los uit de omhelzing en kijkt ...

... schuldbewust naar beneden. Op handen en knieën schuifelt hij achteruit. ‘Nee.’

‘Nog steeds zeventien dus?’ zegt Nick.

Mikey schudt zijn hoofd. ‘Zestien.’

‘Wat?’ Dat had Nick niet zien aankomen. Hij had wel door dat de jongen niet helemaal eerlijk was over zijn leeftijd. Een jaar erbij, dacht Nick, want als achttienjarige mag je zo veel meer. Maar zestien? Dat is wel erg jong. ‘Waarom heb je daarover gelogen.’

‘Omdat…’ begint Mikey, ‘omdat ik wilde dat je me zou zien als volwassene. Ik voel me altijd zo klein en nietsbetekenend. En toen ik vorige week hier was en ik zag dat je je eigen huisje had, en dat je helemaal voor jezelf zorgt… Dat wilde ik ook. Het spijt me, ik had niet moeten liegen.’

Nick buigt zich voorover en aait Mikey over zijn wang. ‘Hé Mikey, het is al goed. Het is even schrikken, maar het is niet vreemder dan de andere dingen die je me vanochtend verteld hebt. Ik had er al rekening mee gehouden.’

‘Echt?’

‘Ja natuurlijk,’ zegt Nick grinnikend. ‘Ik had ook wel door dat je nog geen achttien was. Ik bedoel, zestien is wel iets jonger dan ik had gedacht, maar… Mikey, je hebt Superkrachten. Je kan dingen doen waar ik alleen maar van kan dromen. Er is geen enkele reden dat je jaloers op mij zou moeten zijn. Andersom juist.’

‘Vind je dat echt?’

‘Jazeker.’

Mikey lijkt opgelucht. Hij durft Nick weer aan te kijken. ‘Bedankt, Nick. Dat je naar me wilde luisteren en dat je niet denkt dat ik gek ben of zo. En bedankt dat ik hier mocht blijven slapen. Het ...