1. De Spanning Ten Top - 7


    Datum: 24-1-2023, Categorieën: Familie Auteur: DM, Bron: Opwindend

    Ik weet niet hoelang ik buiten bewustzijn ben geweest, maar toen ik bijkwam was de lucht aangenaam koel en hoorde ik een regelmatig gepiep, als van een machine. Met de nodige moeite kreeg ik mijn zware oogleden open, en ook mijn lichaam voelde loodzwaar aan. Ik draaide mijn hoofd net op tijd om in mijn ooghoek iemand te zien bewegen.
    
    'Ze is wakker!' riep iemand uit. Ik knipperde enkele keren kort na elkaar met mijn ogen, in een poging om weer klaar te zien. En toen ik daarin slaagde, zag ik boven mij het lachende gezicht van mijn man, dat baadde in de zonneschijn. Waar kwam die vandaan? Zag ik daar in de verte een raam …?
    
    'Waar ben ik?' kraste ik. Hij legde zijn hand in de mijne en kneep er zacht en kalmerend in.
    
    'In het ziekenhuis,' begon Francis. 'Je bent flauwgevallen bij een of ander tankstation.'
    
    'Hoe is dat zo gekomen?' vroeg ik.
    
    'Er was sprake van een zonnesteek. Van uitdrogingsverschijnselen, ook,' antwoordde Francis.
    
    'Je moet je vochtvoorraad absoluut op peil houden, mams. Dat is op dit moment echt cruciaal,' sjirpte Kiona. Ik tuurde voor me uit, naar het eind van mijn ziekbed, en bij mijn voeten stond mijn dochter, die veel weg had van de dochter die ik mijn hele leven had gekend, en dus níét op de slet leek die ik eerder had gezien, toen ze …
    
    Plots, in één klap, kwam het me allemaal weer voor de geest. Alle herinneringen, de beelden, de geluiden … ze troffen me als een loeiharde stomp in de maag, en ik kon mijn bezorgdheid en mijn onrust niet ...
    ... verbergen toen ik hen beiden − de schuldigen − aankeek.
    
    'Wat scheelt er?' vroeg hij toen hij zag hoe mijn blik was veranderd. Echter, hij vertoonde geen tekenen van schuldbewustzijn, liet op geen enkele manier blijken dat hij iets had misdaan. Hij leek ook hoegenaamd niet argwanend; eigenlijk deed hij alsof er helemaal níéts was voorgevallen.
    
    'Um, niets. Niets,' antwoordde ik.
    
    'Weet je, je hebt geluk gehad dat iemand die daar was gestopt om te tanken je heeft zien liggen en de hulpdiensten heeft gewaarschuwd. Mocht dat niet zijn gebeurd, dan had je wellicht veel langer tegen de vlakte gelegen … en met deze hitte kon dat wel eens kwalijk zijn geweest,' zei Francis.
    
    'Hoelang ben ik bewusteloos geweest?' vroeg ik.
    
    'Wel, het is nu zaterdagavond, dus niet al te lang. Een paar uur. Toen je nog van de wereld was hebben ze je meteen aan het vochtinfuus gehangen, en dat zou moeten volstaan om je er weer helemaal bovenop te helpen,' zei Francis geruststellend.
    
    'Kies de volgende keer een fijnere plek uit om te zonnen,' grapte Kiona, die zachtjes met haar hand op mijn voet klopte, schijnbaar liefdevol. Ik dwong mezelf om naar haar te glimlachen.
    
    'Kiona …' begon ik, terwijl ik mijn emoties in bedwang probeerde te houden. 'Zou ik je vader even onder vier ogen kunnen spreken?'
    
    Kiona keek helemaal niet vreemd op van dat verzoek, maakte net als haar vader allerminst een wantrouwige indruk. In plaats daarvan gaf ze simpelweg de kamerbrede glimlach ten beste die we zo ...
«1234...15»