Quint's Liefde - 9 - Sex Verhalen

Quint's Liefde - 9

Quint’s Liefde – 9: Onzeker

Nog steeds waren onze tongen met elkaar in gevecht. Zijn handen hadden m’n billen nog stevig vast. Op een gegeven moment leidde hij me iets naar links naar waar hij naartoe liep, hij stopte met zoenen. Onze hoofden geraakten ietsjes verder van elkaar, we deden beiden onze ogen langzaam ogen en we keken elkaar aan in onze ogen. Een glimlach verscheen op z’n gezicht. Z’n mooie witte tanden, z’n stralende glimlach, ik smolt er van. ‘Ik heb dit altijd al met je willen doen’ zei Stenn met een rood gezicht. Ik glimlachte: ‘Dit is het leukste wat me is overkomen’. Z’n glimlach veranderde in een ondeugende lach en een ondeugende blik. ‘Wat is er?’ lachte ik. ‘Niks, ik besef me alleen nu dat ik nog moet omkleden’ en zo gaf hij me een duwtje naar de gang toe, en deed snel de deur dicht, en zei: ‘Too slow Quint!’. ‘Ah kom op Stenn, flikker!’ En ik hoorde ‘m nog lachen. Achter me hoorde ik een deur het slot in gaan, ik keek achter me, maar ik gaf er geen aandacht aan. Ik besloot om te wachten, en zette m’n rug tegen de muur aan en pakte m’n mobiel erbij. Ik beantwoorde wat appjes. Het omkleden duurde erg lang, ik stond er ondertussen al kwartier te wachten. ‘Ben je al klaar Stenn?’ Maar ik kreeg geen antwoord. ‘Ik wacht in ieder geval wel buiten het gebouw’, want het was erg warm binnen het gebouw. Ook buiten stond ik een geruime tijd te wachten, ‘toch maar even kijken dan’ dacht ik. Ik liep weer naar de kleedkamer, opende de deur van de kleedkamer en er ...

... was niemand te bekennen. Ik keek nog of ik bij de goeie kleedkamer zat, en dit was wel het geval. ‘Misschien voorbij gelopen…’ dacht ik, pakte m’n mobiel en belde zijn nummer. Er werd niet opgenomen, nog een paar keer, en nog steeds geen antwoord. Ik appte hem, want hij was wel online. ‘Stenn waar ben je?’ vroeg ik. Het duurde even voordat hij antwoordde: ‘Ik ben al thuis, sorry. Ik zag je niet meer buiten wachten, dus ik dacht dat je al weg was… :(’.

Enigszins geërgerd fietste ik naar huis. Er gingen verschillende vragen door m’n hoofd, ‘Deed ik iets fout? Heeft hij spijt?’. Thuis aangekomen zette ik de fiets in de garage en liep naar de garderobe om m’n jast op te hangen. Ik liep naar de keuken. Vulde een glas met water en liep in één richting door naar boven, naar m’n kamer. ‘Zeggen we geen hallo meer?’ hoorde ik m’n moeder nog zeggen. ‘Die kleine heeft z’n dag denk ik niet’ hoorde ik Bram nog zeggen. En toen ging ik er helemaal niet meer op in. Onderweg naar m’n kamer dronk ik m’n glas water op om daarna m’n kleding uit te trekken en m’n bed in te duiken. Het was druk in de groepsapps met vrienden, maar als ik zo even erdoorheen scrolde, heeft Stenn niks gezegd. In het groepsgesprek ging het veel over het feestje van Jelmer aankomend weekend. Als vanouds helpen we elkaar met het regelen van het feestje, wie het eten haalt, de drankjes, muziek regelt en et cetera. Maar in m’n hoofd was ik teveel bezig met Stenn waarom hij niet antwoordde. Dus ik reageerde bot en kortaf, ...