Gevangenis - 2 - Sex Verhalen

Gevangenis - 2

... lachen, terwijl ze me aankeken, en kreeg nu geen hap meer door mijn keel.

'Liefje', zei Agnes tegen mij.

'Dit wat je nu zegt hopen we al jaren en zijn nog steeds aan het wachten, daarom proberen we het ons gemakkelijk te maken, en geef ik je een kans om je bij ons aan te sluiten'.

Voor ik antwoord gaf, dacht ik na hoe ga ik Agnes ging bijbrengen dat ik me niet wilde aansluiten.

'Eerlijk gezegd Agnes wil ik nog een paar dagjes wachten voor ik me aansluit, dadelijk heb ik een gesprek en krijg ik meer te horen over mijn duur tussen deze vier muren'.

Agnes stond op en haar stoel viel naar achteren, ik schrok ervan, ze was boos en teleurgesteld tegelijk dat was haar duidelijk aan te zien.

Voor ze de tafel verliet, zei ze:' Je bent een verwaande hoer Susan, maar er komt een dag dat je mijn hulp nodig hebt, dan zul je moeten smeken'.

Agnes raapte haar stoel op en schoof die met veel kabaal aan, alle ogen waren weer op me gericht na het akkefietje met Agnes.

Ik schoof mijn dienblad van me af en stond op om mijn dienblad op te ruimen. Toen ik mijn dienblad in het daarvoor bestemde rek had gezet kwam de cipier naar me toe en zei:' Loop met me mee je advocaat is net gearriveerd. Na een aantal gangen doorgelopen te zijn opende de cipier een deur voor mij. Ik ging naar binnen en de cipier deed mijn handen boeien aan de grote knop op de tafel die ervoor bestemd was. Hij liep weer weg en sloot de deur achter zich.

Na een tijdje ging de deur weer open en ...

... herkende meteen de man die binnenkwam, mijn advocaat natuurlijk. Voor hij plaats nam vroeg hij: ' Susan wordt je hier goed behandelt, als dit niet zo is, ga je me dit nu vertellen'? Ik wilde die vreselijke dag snel vergeten en vertelde mijn advocaat wat er allemaal was gebeurt. Hij stond op en liep door het kamertje en zag dat zijn lul flink was gegroeid in zijn broek.

' Hmm... eigenlijk ben je dus een slet, je hebt het laten gebeuren, nog niets eens de moeite genomen om er werk van te maken'.

'Dit is niet waar en dat weet je evengoed als ik', vertelde Susan luid en boos.

'Je mag blij zijn dat ik hier ben, het beloofd heb aan je vader voor hij stierf, dus zou ik maar eens je grote mond houden en niet schreeuwen tegen mij'.

Deze man was nu een vreemde voor Susan, er was een tijd geweest dat ze hem had aanbeden, maar ze herkende niets meer terug van hem. Als haar vader leefde en hem dit had horen zeggen was dit kamertje te klein geweest voor hem. Ze kon het niet laten en schoof het hem voor de voeten.

'Luister eens', tierde Susan nu. ' Als mijn vader nu nog leefde en dit had gehoord, had hij de vloer met je aangeveegd, hier en nu'.

'Als je vader nu nog leefde Susan, had je hem zeer teleurgesteld, hij was een goede man met een schoon strafblad en zeer geliefd bij iedereen die hem kende. Dus als iemand zich hier moet schamen, zou ik maar eerst naar jezelf kijken, voor je mij de les gaat voorlezen'.

Susan was van slag nu, maar wist wel dat haar advocaat gelijk ...