Het Leger Van... - 6 - Sex Verhalen

Het Leger Van... - 6

Gisteren ben ik weer gearriveerd in het kasteel van Versailles. Vandaag komt mijn extra personeel aan, waaronder Cilly, een nymfomaan kamermeisje dat altijd beschikbaar is om geneukt te worden. Ik verheug me erop! Maar nu moet ik eerst naar de koning, hij verwacht me over een uur.

Charles de Blanchard heeft de afgelopen week in zijn hertogdom orde op zaken gesteld, nadat zijn vader het door zijn goklust naar de afgrond had gedreven. Dankzij fors wat geld van Zonnekoning Louis de veertiende kunnen alle betrokken onder leiding van zijn broer Richárd er aan gaan werken om de economie en welvaart van het gebied weer op orde te brengen. Charles moest van de koning er voor zorgen dat iedereen zijn régime aanvaardt en daarna terugkomen naar Versailles. Daar moet hij de rechterhand Philip worden, de broer van de koning, als die bevelhebber wordt van het leger dat de Spaanse Nederlanden moet gaan veroveren.

Net als vorige keer ben ik opnieuw geïmponeerd door het tempo dat de koning er op nahoudt. Nadat hij me heeft laten binnenkomen groeten we elkaar met een buiging en dan komt hij meteen ter zake: ‘alors Duc de Montauban, heeft u resultaat bereikt daar in het Zuiden?’ Hij spreekt me aan met ‘u’! Ik knik, licht dan toe hoe we het hebben aangepakt en dat er velen uit de lagere adel, de kerk, de stadsbesturen, de pachterij en de gildes bij de gesprekken zijn betrokken, om de kans van slagen zo groot mogelijk te maken. ‘En, zullen ze bijdragen aan mijn régime?’ vraag de koning ...

... dan. ‘Oui Majesté, ik heb daar steeds weer nadrukkelijk over gesproken en allen zijn gaan beseffen dat het goed is samen toe te werken naar een verenigd en groot Frankrijk. Mijn broer die mij vervangt zal daar stevig en zonder pardon op gaan sturen.’

De koning knikt tevreden: ‘bien Uwe Genade, goed werk, ik ben contènt. Morgen start Condé met zijn strategielessen, je wordt verwacht. Ik heb Philip al geïnformeerd dat jij in de campagne tegen Oranje zijn rechterhand wordt.’ Hmm, ik ben benieuwd hoe dat bij hem gevallen is. Maar ik laat niets merken van eventuele twijfel, ik buig en zeg: ‘Dank U wel Majesteit, U kunt op me rekenen.’ De koning glimlacht, knikt dan instemmend en geeft vervolgens een subtiel signaal aan Bontemps. Juist, ik kan vertrekken. Een goed verstaander heeft bij de koning genoeg aan nog geen half woord, dus na een buiging verlaat ik het eerste stukje achteruit lopend de audiëntiezaal.

Opnieuw ben ik onder de indruk van de autoriteit en de efficiëntie die de koning laat zien. Hij is amper tien jaar ouder dan ik en als ik overzie wat het me al kost om mijn hertogdom te besturen…, niet te geloven, de koning lijkt over álles controle te hebben.

Is het de macht? Is het de grandeur, de pracht en praal? Is het dat ik me kan laven aan de zonnekracht van deze koning? Ik weet niet hoe het komt, het gesprek met hem heeft me behoorlijk geraakt en ja, zelfs opgefokt, deze man heeft een uitstraling en een wilskracht die hij méér dan een op een op me weet over te ...