Het Boekenbal (6) - Sex Verhalen

Het Boekenbal (6)

... haren weg te vegen. We bleven elkaar een lange tijd aankijken. Plots realiseerde zij zich iets en greep haar telefoon. Ze maakte een foto met haar mobiel van de kleine tent. “Voor mijn nieuwe roman” zei ze er bij. “Eerlijk? Heb je ik je geïnspireerd tot iets nieuws?” mijn gedachten waren zelf half verzonken met een idee. Maar dat was een meer carnale impressie in mijn gedachten van de afgelopen week en de haast hallicunerende beelden van ongebreidelde seksuele escapades. Haar ogen waren wat omfloerst, en ik streelde nu haar wang. Buiten klonk er een klopje op de deur en drie seconden later zwaaide die open. Het was de dokter, aannemelijk door de omgehangen stethoscoop. Hij las snel de aantekenen op het klembord aan het bed. Vervolgens legde hij in perfect Engels uit, dat mijn keelpijp bijna dicht was gegaan door een heftige allergische reactie. Het was niet alleen de aardbei die mij had getroffen, maar een bacterie die in de aardbei zat. Een combinatie van gewasbestrijdingsmiddel, met vuil regenwater en de zon veroorzaakte af en toe het ontstaan hiervan. Het kwam vrij regelmatig voor, en er lagen nog drie andere gasten in het ziekenhuis. Terugrekenend bleken deze aardbei vorige week geplukt te zijn op een zogenaamde ‘productie-boerderij’. Ach ja, het interesseerde me niet echt, ik wilde terug naar het resort, om me over te geven aan minstens één fantasie die ik nog niet had uitgevoerd met de dames de afgelopen nachten. Susan fluisterde me, dat we morgen al terugvlogen ...

... naar Nederland. Ik was meer dan 24 uur knock-out geweest voor de zwelling in mijn keel was afgenomen. Nu was ik een beetje pissig, want er is niets ergers dan op vakantie ziek te worden. De zuster kwam binnen met een dienblad eten, allemaal sapjes en geen vaste zaken. Ze probeerde in hakkelend Engels uit te leggen dat mijn keel nog niet genezen was, en dat ik dit nog drie dagen moest doen. Alleen maar drinken en niets vast om te slikken. Susan hield mijn hand vast en liet die pas los toen de zuster al weer vertrokken was. “Morgen vroeg halen we je hier op. We hebben al je spullen al ingepakt. We gaan rechtstreeks naar het vliegveld en kunnen gelijk aan boord, de hostess van de maatschappij zei dat ze ons zou opvangen”. Ze lepelde nog meer instructies op, en ik knikte schuldbewust. De volgende dag was inderdaad een repetitie van het verhaal. Alles liep geolied, geen idee waarom, maar blijkbaar had Susan alles uitgezocht. In het KLM-toestel ontspande ik me zodra we Ibiza achter ons lieten. Ik droomde van een vluggertje onderweg, maar het vliegtuig was vol, en er stond een wachtrij bij het toilet. Hier gingen geen spannende zaken gebeuren. Ik deelde de taxi van Schiphol naar huis met Susan, die haar eerst thuis bracht. Ze vertelde mij dat ze heerlijk had genoten, in meerdere opzichten. Ik zweeg, mijn keel sparend. Goedkeurend knikte ik op bepaalde stukken in haar verhaal. Het voelde als een complete anti-climax na die eerste week vol zinderende passie. Waarom, waarom? Toen we op de ...