Winter 2020 - 1 - Sex Verhalen

Winter 2020 - 1

Hallo mijn naam is Ron, 61 jaar gescheiden, met vervroegd pensioen en sinds een jaar verblijf ik op vakantiepark ergens in Brabant.

Het is geen groot park, ongeveer 80 chaletjes.

In de afgelopen `winter` was het erg rustig, af en toe waren er wat andere mensen.

In de 2e week van januari, ik maakte in de regen een wandeling door het bos, toen ik in de verte iemand aan zag komen.

Het bleek een oudere vrouw te zijn, die ik ook een paar keer op het park tegen was gekomen. We wensten elkaar gedag en zij wenste mij nog een goed en gelukkig nieuwjaar. Nu wat wat prietpraat over het verschrikkelijke natte weer liepen we beiden een kant op. Ik draaide mij na een paar meter om en zag dat zij nog op dezelfde plek stond en mij nakeek. Ze glimlachte wat en ik liep terug en vroeg of er wat mis was?

Ze schudde haar hoofd en zei; ik weet helemaal niet hoe je heet en waar je woont?

Ik stak mijn hand uit en stelde mij voor. Haar naam was

Wilma

en woonde op hetzelfde park. Zij zat in een chalet aan de bosrand van het park.

Ik vroeg of ze tijd en behoefte aan een kopje koffie had. Rustig wandelend liepen we al pratend naar mijn chalet.

Terwijl ik koffie zette keek zij wat rond en gaf een compliment dat het er heel gezellig en netjes uitzag. Ik was blij dat ik gisteren boodschappen had gedaan en gevulde koeken had meegenomen.

Tijdens de koffie spraken we over ons leven, wat we gedaan hadden en hoe het was gekomen dat we nu hier op het park zaten. Tijdens haar ...

... verhaal zat ik naar haar te kijken. Ze was rond de 60 jaar, slank, voor haar lengte ong. 170 cm had ze een paar grote borsten en mooie gevormde benen. Ze had 3 kinderen die regelmatig bij haar langs kwamen en sinds 5 jaar weduwe na een wel fijn rustig huwelijk.

Ze glimlachte wat toen ik vroeg wat bedoel je met een wel fijn rustig huwelijk? Het klinkt alsof je iets hebt gemist. Misschien later dat ik het je vertel. Na de koffie namen we afscheidt en hebben elkaar later wel tijdens het wandelen gezien , maar daar bleef het ook bij. Tot begin februari ik haar tijdens een hevige regenbui met harde wind op de fiets tegen kwam. Ik stopte de auto en vroeg waar, in dit hondenweer, ze naar toe ging.

Boodschappen doen, anders heb ik vanavond geen eten. Ik had net in het dorpje, zo`n 8 km verderop mijn boodschappen gedaan.

Ik bood aan om morgen samen met haar in de auto alles te halen en dat zij vanavond wel bij mij kon komen eten, want ik had meer dan genoeg in huis. Ze twijfelde en accepteerde op mijn aandringen om het aanbod aan te nemen.

Terwijl zij haar fiets terugbracht, was ik bezig met de eerste voorbereidingen voor het avondeten. Ze tikte op het keukenraam en ik gebaarde dat de deur los was.

Even later zaten we, met een glas wijn op de bank.

Wilma vertelde dat ze de 1e keer dat we elkaar ontmoet hadden, er een goed gevolg van had. Maar dat ze het moeilijk vond om mij weer aan te spreken en blij was dat we elkaar weer zagen. Waarom was het moeilijk? Nou ja dan lijk ...