Mini - 175 - Sex Verhalen

Mini - 175

... Veldhoven heen richting Eindhoven en zie je per seconde voor 200 euro de lucht in gaan. Overigens: als je naar buiten gaat: doe gerust zo’n vuurwerkbril op. Vorig jaar vonden Claar, Mel en ik hier op het balkon de resten van zo’n 15 vuurpijlen.” Henry fronsde. “Tja… vuurwerk is leuk en zo, maar ik heb geen zin om zo’n pijl terug te koppen…”

Joline giebelde en ik keek haar aan. “Jij zit op iets te broeden, schat.” Ze knikte. “Klopt. Jij had toch ook vuurwerk gekocht? Wordt het niet eens tijd dat je dat gaat overhandigen?” Ik schudde mijn hoofd. “Jij ben écht slecht. Ik wilde dat vanavond niet doen omdat we de ontvangers wellicht in een bedenkelijk daglicht zouden stellen bij hun collega’s…” De andere vier keken nieuwsgierig. “Húp, Kees. Nu doen, straks is het wellicht te laat.” Joline wees naar de keuken. “Oké, oké, ik ga al…”

Ik liep naar het kastje onder het aanrecht waar ik het pakje sterretjes had neergelegd. Met het pakje in de hand kwam ik terug. “Lieve Angelique, beste Henry. Op tweede kerstdag, op de parkeerplaats bij DT, sprak Henry bij het afscheid een paar gedenkwaardige woorden…” Henry kreeg een rood hoofd. “De aanleiding was dat ik hem waarschuwde om voorzichtig te zijn met vuurwerk. Vervolgens kwam de volgende opmerking:

‘Als je met Angelique in bed ligt, komt het vuurwerk vanzelf wel…’

Daarna sloeg hij het portier van mijn auto dicht en maakte hij zich snel uit de voeten. Nu waren wij wat bezorgd dat Angelique’s vuurwerk op enig moment verstek ...

... zou laten gaan, dus hebben we noodpakket samengesteld. Alsjeblieft.”

Ik gaf hen het pakje met tien sterretjes. Angelique werd nu ook rood en keek Henry aan. “Vuile rotzak! Zit jij onze liefdesbelevenissen aan je collega’s door te briefen? Hoe haal je het in je hoofd? Zonet met je verhaal over dat kleedhokje, en nu dit… Daar gaat mijn reputatie. Bedankt hoor!” Ze pakte een tijdschrift uit de krantenbak naast haar en sloeg Henry een aantal keren op zijn hoofd. “Au, schat… Sorry, maar als je als kerels op tweede kerstdag op een booreiland zit opgesloten, floept er wel eens wat uit. En wees AU! blij dat ik je een compliment gaf over je bedprestaties, verdorie!”

Angelique bekeek het tijdschrift. Het was een nummer van ‘De Ingenieur’, een vaktijdschrift waar ik op geabbonneerd op was. “In ieder geval een stevig tijdschrift. Kan ik zeggen dat ik de ene ingenieur met de andere ingenieur op z’n kop heb gemept…” Ze omarmde Henry en zoende hem “Je bent een rare snuiter, Henry Claassen. Maar ik hou wel van je.” Ze zaten even te zoenen, toen lieten ze elkaar los en Angelique keek mij aan. “Ik denk dat die sterretjes vanavond niet nodig zijn, Kees.” Joline giechelde weer. “Ohlala… Dat belooft wat, meneer Claassen. Het is maar goed dat in de achterste logeerkamer verblijven. Ik zal het even niet over ‘slapen’ hebben. Je kunt in de achterste logeerkamer een houseparty geven zonder dat het in de rest van het appartement te horen is.”

Fred grinnikte en het leek weer of er een tank ...