Mini - 175 - Sex Verhalen

Mini - 175

... klopje op de deur. “Jullie kunnen weer binnenkomen, hoor..." Henry deed de deur open, met zijn arm om Angelique heen. "Dank je wel dat jullie ons even alleen lieten." An glimlachte lief. "Je zult het waarschijnlijk niet geloven, maar het initiatief daarvoor kwam van Fred." "Hé, ook ik heb m'n gevoelige momentjes, hoor... Eén keer per drie jaar of zo." Hij gniffelde. Henry zei: "Ik ben nog niet klaar jongens..." Hij wendde zich tot Angelique. "En dit hoort erbij, schat…” Hij gaf haar een klein pakje. Er zat een mooie armband in. “Mag ik hem bij je omdoen?” Voorzichtig schoof hij het kleinood aan Angelique’s pols. Die bewonderde het een tijdje, omarmde Henry en we hoorden zachtes: “Dank je wel, lieve schat. Hij is mooi, maar het mooiste cadeau ben jij.” Toen maakte ze zich los en pakte haar glas.

“Dit lijkt me een prima moment voor een toast!” Joline nam het over. “Gelijk heb je, An. Ik breng een toast uit op het toekomstige echtpaar Claassen! Een Kenau en een hele aardige ingenieur!” “Die duidelijk voor elkaar gemaakt zijn”, voegde Fred er aan toe. We namen een slok, en toen werden Henry en Angelique gefeliciteerd.

“Verdomme… Zo zitten hier zomaar drie aanstaande bruidsparen… Veel gekker moet ’t niet worden, lui…” Ook Fred mocht zijn portie opdrukken gaan doen. Hij deed het letterlijk ‘met twee vingers in de neus’: hij drukte zich met één hand op, wijs- en middelvinger van de andere hand zaten in zijn neus. “Dwaas!” zei Wilma hoofdschuddend. “Stel dat je uitglijdt en ...

... met die elleboog op de grond knalt? Dan zitten er twee vingers tot meer dan halverwege in je prefrontale cortex, verantwoordelijk voor je cognitieve, emotionele en motiverende processen.”Ze keek zelfvoldaan. “Zo. Weer even wat feitenkennis kunnen spuien. Altijd goed.”

Angelique giechelde. “Emotionele processen? Bij hem? Bijna nooit iets van gemerkt. Net was de eerste keer. Cognitief trouwens ook niet. En er zijn meisjes die het met me eens zijn. Volgens Feike was Fred een kruising tussen een orang oetan en een hele enge nerd, of zoiets. Slim dametje trouwens, ze had dat binnen een dag door.”

“Het motiverende proces draait nu op volle toeren kleintje! Ik ben uiterst gemotiveerd om je van negen hoog naar beneden te schoppen!” Fred stond dreigend op, maar Joline sprong tussen hen in. “Niks ervan Fredje. Dan zou je ons een bruiloft door de neus boren, en dat wil ik niet. Zitten en je emoties uitschakelen. Nú.” Grommend ging hij weer zitten en ik gaf hem z’n glaasje.

“Hier. Drank. Maakt meer kapot dan je lief is, dus… zuipen, kreng.” Over mijn glas heen onderschepte ik een knipoogje van Fred richting Angelique en ik moest lachen. Ondertussen begon het buiten behoorlijk wat rumoeriger te worden met vuurwerk. Veel knallen en af en toe een vuurpijl. “Straks zitten we hier op de eretribune, dames en heren. Het is gelukkig redelijk helder; we kunnen een behoorlijk eind kijken. Maar aan de andere kant, vanuit de keuken of de studeerkamer is het pas écht feest. Dan kijk je over ...