1. Bakkersjongen - 46


    Datum: 5-8-2022, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend

    ... misschien een van de jongste aanwezigen was en dat er wellicht her en der wat misbruik werd gemaakt van haar ‘vrijgevigheid’. En dan had ik het niet alleen over het openzetten van haar huis en datzelfde huis vullen met allerlei drank…
    
    -
    
    We waren haar na een uurtje kwijt. Het was al vrij laat en er leken alleen maar meer mensen te komen. Ik telde er een stuk of twintig. Binnen en op het terras aan het begin van de achtertuin. Ik kreeg er al snel een naar gevoel bij en vroeg Tessa maar binnen te blijven. Ik had namelijk al een vermoeden. De laatste keer dat ik haar zag, stonden wij binnen en zij buiten, en was ze al aardig teut. Ze stond met drie jongens te praten en te lachen. En wanneer ze kon, speelde ze een venijnige blik onze kant op. Rationeel nadenken zat er toen al niet meer in, en even later kwam ze nog een fles drank halen, en die trof ik niet veel later buiten leeg op tafel aan. En zij was spoorloos. En zo ook die jongens. In eerste instantie werd ik kwaad en was ik bang te laat te wezen. Pas daarna realiseerde ik me dat ik wel kwaad werd, maar dat wel met een stijve. Hoe vaak had ik niet over Manon gefantaseerd dat zij dingen deed die ik openlijk niet zou willen maar stiekem dus wel… Die tweestrijd leverde pas een ongemakkelijke situatie op, al was het intern.
    
    -
    
    Al snel zag ik twee van die jongens, en miste ik er nog één, plus een mooi en lief meisje wat minder lief werd als ze zo gedronken had als nu. Ik sloop het publiek uit en verdween in het donkere ...
    ... van de tuin, en ging op zoek. Ik wist niet of ik wilde weten wat er zich afspeelde, maar toch liep ik door. M’n hart bonkte, m’n ogen waren groot, en de opwinding schuurde langs m’n been. Ik moest het weten. Ik moest het zien. Ik wilde dat ze zo was. Zij wel. En of ze het nu deed uit wraak, ongemak, of omdat ze gewoon niet meer wist waar ze mee bezig was, dat interesseerde me helemaal niets. Als ze het maar deed.
    
    -
    
    Achterin de tuin trof ik een tuinhuisje aan. Ik wist waar ik moest wezen, ze had me immers al een keer rondgeleid. Ze had de moeite genomen om zich af te zonderen, maar ook weer niet echt. Ik zou naar binnen gaan als ik zoiets van plan was, maar zo ver waren ze misschien niet eens gekomen. Ik dook stil de bosjes in. Dit was niet de eerste keer dat ik de rol van toeschouwer kreeg toegespeeld en ook nu beviel het me weer zeer. Zelfs met iemand die ik dierbaar heb, zoals Manon. Hoe ze daar met de rug recht tegen de houten muur van dat huisje zat, gehurkt en verscholen achter het lichaam wat voor haar stond, hoe in het weinige licht nog net haar lange haren wisten te glanzen en de bewegingen volgden die ze inzette met haar nek... Dit was de Manon die ik laatst ook had meegemaakt. Verloren in het moment en die jongen was niets meer dan een hard pikkie voor haar om op te zuigen. En dat deed ze gretig ook.
    
    -
    
    Manon was zo mooi als ze geil was. Dat was gewoon iets waar ik eigenlijk niet over uit kwam. Ze deed het ook sierlijk. Die jongen kreunde oprecht. Ik wist ...
«1234...»