De Metamorfose - 2 - Sex Verhalen

De Metamorfose - 2

... weten wat er precies gebeurd is?” Aarzelend knikt ze haar hoofd. Nog dichter kruip ik tegen haar aan en stuur mijn handen ondertussen langs haar bovenbenen naar haar dijen. Ze verstijfd even, maar stopt me niet.

“Ik... ik moet je nog meer bekennen liefje…. Tygo zat gelijk met zijn vingers in Jessie’s slipje…. en Jessie liet het nog toe ook.” Monique kreunt en knijpt gepijnigd haar ogen dicht bij elk woord wat ik uitspreek. “Echt waar?” snikt ze. Stoïcijns vervolg ik, “En weet je wat het gekke is Monique?... Ik genoot er nét zoveel van als Tygo en Jessie deden.” Ik zet me schrap voor de volgende klap, maar die komt niet..

“Je moet er misschien ook niet te zwaar aan tillen liefje,” zeg ik luchtig “Het komt vast weer op zijn pootjes terecht als alles weer normaal is na die afschuwelijke lockdown. We mogen er misschien zelfs blij om zijn dat onze kinderen elkaar in deze moeilijke tijd hebben gevonden.” Monique zegt niets, maar aan haar lichaamstaal merk ik dat ze het niet met me eens is. “Ze verlangen naar elkaar en houden het niet verborgen voor ons… sterker nog… ze willen het met ons delen!!... Hoe mooi is dat?”

Monique lacht ironisch en wrijft plagerig over mijn kruis. “Je probeert recht te lullen wat krom is Rutger en ondertussen wordt je er zelf behoorlijk geil van is het niet?” Ik loop rood aan. Ze heeft me door. Het heeft geen zin er luchtig over te doen en het te vergoelijken. Nee… ze heeft recht op de hele waarheid.

“Je hebt gelijk Monique... ik beken. Ik zal ...

... er geen doekjes meer omheen winden. Er is nog veel meer wat je moet weten”

Verwonderd kijkt ze me aan. “Nóg meer vunzigheden??... Hoe is het mogelijk?” Ik zucht nog een keer diep voor ik verder ga met mijn bekentenis,

“Ik weet niet wat er met me gebeurde Monique, het kwam gewoon niet in me op om ze stoppen…. Ik…. ik heb zelfs meegedaan.” fluister ik zacht. “Ik.. ik… heb aan Jessie’s tepeltjes gezogen terwijl ze door Tygo gevingerd werd.”

Ik flap het er uit. Het voelt als een bevrijding. Nu kan ik niet meer terug. Afschuw en woede zijn van Monique’s gezicht te lezen na deze nieuwe ontboezeming. Ik knijp mijn ogen dicht om de klap op te vangen die zeker gaat komen, maar die blijft, tot mijn verrassing, wederom uit. Ze zucht alleen maar. “Je bent een gore viespeuk Rutger!” klinkt het gelaten. “Heb je nog meer vunzige geheimen voor me?” zegt ze murwgebeukt.

“Ja… er is nóg meer... ik heb nog één geheimpje voor je… en misschien vind je dít geheimpje zelfs wel heel leuk!.” Ze zucht “Je klinkt nogal enthousiast Rutger, maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik er net zo van zal genieten als jij nu doet.” zegt ze mat. “Vertel het me maar.”

Langzaam schuif ik haar jurkje omhoog en kneed haar heerlijke billen. Geïrriteerd weert ze me af. “RUTGER NIET NU!!” Ze kreunt van boosheid. “Wil je het geheim dan niet weten liefje?” zeg ik pesterig. Ze mompelt wat verwensingen naar me voor ze toehapt. “Vertel verder viespeuk.”

Mijn stem slaat nu bijna over van geilheid. “Weet ...