Een Buitenaards Ras - 4 - Sex Verhalen

Een Buitenaards Ras - 4

Op Cynthia na waren de bevruchtingen afgerond. Het goede nieuws was dat Sai, de Japanse, de eerste drie dagen al zeven bevruchtingen aan kon en in de laatste vier dagen acht bevruchtingen per dag had gekregen. De eerste dag was ze zenuwachtig geweest maar doordat Pam erbij was geweest en ze iedere dag meer vrijheid kreeg doordat we haar lichaam minder controleerde. Door die vrijheid was ze soms zelfs mee gaan bewegen. Het was een heerlijk gezicht geweest. Shina, de Keniaanse was zelfs meteen met acht bevruchtingen per dag begonnen en de laatste dag deed ze, op eigen verzoek, zelfs tien. De Nederlandse Anne begon met negen en eindigde met tien bevruchtingen per dag. Lima, de Peruaanse begon en bleef op acht. Pam was top, ze was met tien bevruchtingen per dag begonnen en via elf per dag liep het op naar twaalf in de laatste twee dagen. Het glijmiddel had goed werk gedaan.

Tot zover het goede nieuws, het slechte nieuws was dat geen enkele vrouw drachtig was geworden. Daarnaast hadden we ook nog een probleem met de complotdenker. Na het eten trok ik me terug in mijn kamer en vroeg me af hoe het verder moest. Er werd op de deur geklopt en ik riep dat de deur open was. Pam kwam binnen. De Amerikaanse werd steeds meer een sparringpartner voor me. Ze begreep de aardse vrouwen en kon me uitleggen waarom ze reageerde als er soms gereageerd werd.

“Dit moet een enorme teleurstelling voor je zijn” zei Pam. “Wat doe ik fout?” vroeg ik haar. Ze vertelde me dat de omstandigheden ...

... wellicht niet de juiste waren. Ze had echt gehoopt drachtig te worden om onze stam te helpen. Ze was open en leek me eerlijk. “Ik ben geen expert” zei ze “maar we zitten geen van alle lekker in ons vel en dat helpt vast niet”. “Daarbij zijn we in de ruimte en hebben geen vaste grond onder onze voeten”. Ik vroeg haar wat ze in mijn plaats zou doen. Ze twijfelde. “Vertel, het blijft onder ons” zei ik haar.

“Ik wil je een voorstel doen maar dan wel onder mijn voorwaarden” zei Pam. “In mijn voorstel heb ik jouw wens dat maximaal bevrucht word meegenomen”. Ik keek haar aan, ze was serieus, bloedserieus. “Vertel maar ik beslis later of ik je voorstel omzet of niet”. Ze begon dat iedereen hun dierbaarste miste. Zijzelf, de Nederlandse en Peruaanse wilde hun kind of kinderen bij hun hebben. De Japanse had een hartsvriendin die ze graag erbij wilde, de Keniaanse haar moeder en de tweede Amerikaanse een vriendin die, net als haarzelf, geld op haar rug verdiende om de hobby van haar pa te bekostigen. De hereniging zou op de aarde moeten zijn, eventueel op een onbewoond eiland. De voorwaarden waren duidelijk. De kinderen konden pas gebruikt worden als de moeder toestemming gaf en zeker niet voor hun 16e verjaardag. De andere zou vooraf duidelijk worden gemaakt dat de vriendin of dochter deel uitmaakte van een voortplantingsprogramma en dat ze dat niet tegen mochten houden maar zelf geen deel van uit maakte. Als ze zelf wilde konden ze ook meedoen aan het voortplantingsprogramma. Ze mochten ...