Verlangen - 2 - Sex Verhalen

Verlangen - 2

Els duwt me een papiertje in mijn handen.

"Fietstochtje? vanmiddag 14u, aan de kerk. Carl." staat er op geschreven in een net handschrift.

Ik vloek. Waarom doet hij dat nu? Me zo voor een voldongen feit stellen. Tijd om te antwoorden is er niet meer. Natuurlijk kan ik hem daar gewoon laten staan, hij heeft het uiteindelijk zelf gezocht. Maar zo gemeen ben ik niet. Of toch? De verschillende opties flitsen door mijn hoofd. Ik word er onrustig van.

"Scheelt er iets?" fluistert Els. "Je ziet er geagiteerd uit."

Ik knik nee.

"Wat is dat tussen jou en Carl?"

Ik zucht. "Niks." fluister ik terug.

"Wat wilt hij dan?" reageert Els.

Ik haal mijn schouders op.

"Leen, wat kan je ons vertellen over Max Havelaar?" mevrouw de Wulf, onze lerares Nederlands, onderbreekt ons abrupt.

"Ik...euh..." stotter ik. "Dat is toch iets met koffie? Gemaakt door arme boeren in..."

Het gelach in de klas smoort de rest van mijn verhaal. Ik voel de blik van mevrouw de Wulf op me branden. "Als het je niet interesseert, daar is de deur."

Ik besluit te zwijgen en mijn hoofd te buigen. Elk antwoord zou toch maar verkeerd geïnterpreteerd worden.

Gelukkig gaat iets daarna de bel en stormen we met zijn allen naar buiten. Ik besluit dat Els het wel mag weten. Ik moet er met iemand over praten en Els heeft iets prettigs betrouwbaars: ze houdt niet van roddelen.

"Hij brengt me in de war." zeg ik haar.

Ze kijkt me onderzoekend aan. "Bedoel je..."

"Of ik verliefd ben?" Ik ...

... schrik van mijn eigen woorden.

"Jeetje Leen. Ik..."

"Dat ben ik niet." reageer ik ferm.

"Hoezo? Wat is er mis met Carl?"

"Niks." Ik draai me om en weg ben ik.

Wanneer ik iets na twee op het kerkplein aankom, staat Carl me al op te wachten. Hij draagt een strak zwart T-shirt en een camouflageshort. Hij kijkt zo blij dat ik mezelf dwing te glimlachen.

"Dat flik je me wel geen tweede keer!"

Carl kijkt me nietszeggend aan.

"Me zo voor schut zetten."

"Sorry Leen, maar waar heb je het over?"

Ik toon hem het briefje. "Ik had niet eens de kans om te antwoorden."

"Grappig, ik dacht dat jij mij had uitgenodigd." Carl haalt een papiertje uit zijn broekzak. "Deze middag 14u aan de kerk, kom op tijd! Leen." staat er op.

Ik staar hem met open mond aan. Dan kijk ik nogmaals naar het papiertje. Ik herken het geschrift. "Els!... wat een bitch!" grom ik. Kwaad draai ik mijn fiets om. "Die ga ik eens goed mijn gedacht zeggen."

Voor ik kan vertrekken, pakt Carl mijn arm vast. "Laat het. Dat genoegen gun je haar toch niet?"

Ik zucht. "Hoe moet ik dan wel reageren?"

"Niet. Ofwel ga je nu naar huis en vertel je haar morgen dat je niet gereageerd hebt op mijn uitnodiging. Ofwel maken we er nu een leuke namiddag van en..."

"Waar wil je heen?" vraag ik iets te gretig.

"Kies jij maar." Carl glimlacht schaapachtig.

"Is den Doel (1) ok voor jou? Of moet je op tijd thuis zijn?"

"Ik heb alle tijd."

Ik spring op mijn fiets en merk nog net hoe Carl ...