Verlangen - 7 - Sex Verhalen

Verlangen - 7

"Jij bent prachtig," mompelt Carl zachtjes.

Even is het helemaal stil. Mijn hart bonkt in mijn keel wanneer hij zijn hand in mijn nek legt en nog dichterbij komt. Een kriebel roert zich in mijn buik. Ik weet wat hij gaat doen, maar kan niks zeggen. Kan me niet verroeren. Zijn lippen raken de mijne. Onwillekeurig sluit ik mijn ogen en voel de gloed van zijn huid van heel dichtbij. Zijn adem blaast zachtjes door mijn half geopende lippen door. Zijn vingers vlechten zich in mijn haren en strelen mijn nek. Hij kust me opnieuw, zacht, zijn smaak achterlatend in mijn mond. Dan laat hij me langzaam los en kijkt me van dichtbij aan. Langzaam word ik rood. "Ik... euh... ik..." stotter ik.

Met een plagend lachje reageert hij: "Nou, wat wil je zeggen?"

Ik bijt op mijn lip. "Ik... ik...".

"Kan je niet praten?" Carl grijnst kwajongensachtig.

Ik word nog roder en slik iets weg.

"Dat was heerlijk." fluister ik nauwelijks hoorbaar.

Hij staart me aan. In de stilte die valt, kan ik het bloed in mijn oren horen suizen.

"Over gisteren," begin ik.

"Ja?".

"Ik... euh... ik had je niet mogen duwen."

"Ik ben blij dat je...".

"Laat me nu even uitspreken," onderbreek ik hem. "Het is zo al moeilijk genoeg."

"...".

"Je overviel me nogal. Weet je, het is allemaal nieuw voor me."

Carl haalt zijn schouders op. "Je moet gewoon je gevoel volgen."

"Wel... ik... het maakt me bang."

"Waarom?"

"Misschien vind je me niet mooi."

"Ik vind je heel ...

... mooi."

"Ik... euh... dat bedoel ik niet."

"Wat dan wel?"

"Ik lijk niet echt op al die meiden, begrijp je?".

"Nee."

"Ik ben niet zo slank."

"Dat weet ik. Dat zie ik zo ook wel."

"Wel ja, misschien... euh... misschien loop je wel weg als ik naakt voor je sta." Tranen glinsteren in mijn ogen.

"Maak je daar geen zorgen over."

"Dat doe ik dus wel."

"Ooit komt de dag dat je je voor me gaat uitkleden."

Lichte paniek overvalt me.

Carl tilt mijn kin op en kijkt me onderzoekend aan.

"Pieker toch niet zo. Laat het gewoon gebeuren. Wat wij hebben, dat is toch fijn?"

Ik bloos en knik verlegen.

"Gelukkig maar," fluistert hij. Dan buigt hij zich naar me toe en kust me opnieuw. Ik sla mijn armen om zijn nek en zoen hem terug. Mijn hart begint sneller te slaan wanneer hij zijn handen rond mijn heupen legt en me dichter tegen zich aantrekt. Het is net of er rust in mijn hart komt, terwijl er tegelijkertijd een storm in mijn lichaam woedt. Bij hem voel ik me op mijn gemak, maar tegelijkertijd maakt hij me ook opgewonden.

Wanneer hij me na een tijdje los laat, kijk ik hem verlangend aan.

"Misschien kunnen we deze namiddag samen iets leuks gaan doen? Naar het park of zo? het is zo lekker weer." vraagt hij.

Mijn hart klapt bijna uit elkaar van vreugde.

"Hof ter Saksen? (1) Ik vind het daar zo leuk." reageer ik enthousiast.

"Die kasteelruine?"

"Het heeft iets sprookjesachtig."

Carl fronst zijn hoofd. "Sprookjesachtig?"

"Wel ja... Het is een ...