Een Buitenaards Ras - 1 - Sex Verhalen

Een Buitenaards Ras - 1

We cirkelde, op 70.000km afstand, om de planeet die veel weg had van de onze. Het belangrijkste daarvan was dat er leven op deze planeet was en nog belangrijker, er was een ras dat veel weg had van ons ras. En daar waren we naar op zoek. We waren een ras dat op uitsterven stond nadat een infectie ervoor had gezorgd dat er geen vrouwen meer geboren werden. Ook ik, als laatste vrouw, had mijn vijf zwangerschappen erop zitten en had vijf mannen afgeleverd. Nu waren er bijna 10.000 mannen en ik als enige vrouw, waarmee in ongeveer 400 jaar onze beschaving zou eindigen.

We vlogen al maanden om de planeet heen zodat we gedegen onderzoek konden doen voordat we de beslissing zouden nemen of we hier 1.000 vrouwen zouden ophalen of dat we verder zouden gaan in de hoop dat we een andere planeet tegen zouden komen waar het menselijk ras dichter bij ons ras zou liggen. Het ras, op deze planeet, zag er anders uit, ze hadden geen mooie spitse oren zoals wij hebben, ze hadden haren op plekken buiten het hoofd, de mannen meer dan de vrouwen maar beide hadden het, iets waar wij al 5.000 jaar geleden afscheid van hadden genomen om ziektes te voorkomen. Gelukkig hadden we apparatuur bij ons om het haar voor altijd te verwijderen. Ze hadden wel ongeveer dezelfde lengte al was het gewicht dan wel zeer uiteenlopend. We zagen mannen en vrouwen van boven de 120kg, bij ons zou dat reden zijn om ze aan het spit te rijgen en urenlang te roosteren waarna ze als voer voor de dieren zouden dienen. Nog ...

... een zwak punt van de mensheid was dat het strakke lijf verdween met de leeftijd.

Voor de voortplanting, het belangrijkste van onze missie, waren er weinig verschillen. Ook bij de mens ging een pik in een kut, liet zijn zaad achter, welke vervolgens de eitjes in de vrouw bevruchten. De uitvoering was echter wezenlijk anders. Ik ging destijds in de bevruchtingskamer boog mezelf voorover en liet ieder kwartier een man in me om me te bevruchten, en dat 20-40 keer per dag, twee weken achter elkaar. Zwangerschap was verzekerd en drie maanden later lag ik dan op de werpkamer om het kind te werpen. Een ritueel, gedreven door de vruchtbaarheid van de vrouw.

Een stuk eenvoudiger dan bij de mensen op deze planeet. Het was duidelijk dat in de meeste gevallen een vrouw het maar met één man deed. Dan kon het natuurlijk lang duren voor je bevrucht werd. Ze leken ook amper te kijken of iemand bevrucht kon raken. Verder hadden ze middelen om de bevruchting te voorkomen, iets wat we niet begrepen. Daarnaast zagen we dat er mensen zijn die meer dan vijf zwangerschappen aan konden, dat was goed nieuws, daardoor hadden we minder vrouwen nodig.

We namen een beslissing, we zouden gaan testen met vijf vrouwen, iedere zoon koos een vrouw uit. De randvoorwaarden waren duidelijk. Minimaal twee vrouwen moesten bewezen hebben drachtig te kunnen zijn. Het uiterlijk moest zoveel mogelijk op ons lijken, dunne lange benen, platte buik, weinig bil. De tietomvang kon, net als bij ons, groot of klein ...