Een Beeldschone Huisgenote... - 19 - Sex Verhalen

Een Beeldschone Huisgenote... - 19

... drinken wilde.

Even later was Mandy klaar en ging naast Truus zitten.

Truus hervatte haar verhaal. ‘’Nou goed, die nietszeggende, stille, rare jongen zat dus altijd aan de bar. Alleen. We waren er zo aan gewend dat we er niet meer raar van opkeken als hij daar weer zat. Het ging zo al een ruim jaar door. Op een gegeven moment was ik het beu om mannen te versieren en mee te nemen voor een wilde nacht. Ik had het zo vaak gedaan dat het niet meer leuk werd, ook omdat ik bijna met iedereen seks gehad had.

Dus op een normale avond grapte mijn vriendin of ik met die enge man zou proberen.

Iedereen moest erom lachen, ik besteedde er daarna geen aandacht meer aan. Maar het had mij wel aan het denken gezet. Weer eens wat anders dacht ik. Een uur later was mijn vriendengroep uit elkaar, verspreid in heel de disco. Ik was alleen, dus besloot ik een gokje te wagen en liep op die man af. Hij zat daar zoals gewoonlijk naar de televisie te kijken. Ondertussen had ik mijn decolleté vergroot. Ik zei ‘hallo’ tegen hem, pronkte met mijn borsten naar voren. Dat was altijd mijn wapen geweest, het werkte gegarandeerd altijd. Maar die man keek eerst in mijn ogen, daarna gleden zijn ogen even naar mijn borsten en dan weer snel terug naar mijn ogen. Hij zei kalm ‘Goedenavond mevrouw ’tegen mij. Meestal hoefde ik daarna niets te doen, andere jongens namen dan vaak het initiatief over. Maar ik wist dat hij anders was, dus ik moest meer mijn best doen en zei dan vrij brutaal ‘Heb je zin om ...

... met mij mee te gaan?’ Dat was altijd voldoende geweest. Maar…’’ Truus glimlachte even toen ze er aan terug dacht. ‘’Weet je wat hij tegen mij zei? Hij zei beleefd, ‘nee dank u mevrouw.’

Ik was in shock, wie weigert nou een van de mooiste meisje van het hele dorp? En hij was maagd, dat kon je gewoon aan hem zien. Hoe kon hij die kans vergooien? Voor de eerste keer wees iemand mij af. Ik was boos, dus liep weg van hem, rechtstreeks naar mijn ouderlijk huis. Ik was echt kwaad op hem, ook al deed hij niets verkeerd. In bed dacht ik veel na, ik besloot om hem gewoon te vergeten. Hij was het niet waard dacht ik toen. Maar dat was makkelijk gezegd dan gedaan. De hele week spookte hij door mijn kop. Ik had zoveel vragen. Waarom wees hij mij af, was ik lelijk volgens hem, of was hij bang? Ik werd er helemaal gek van. Ik moest het hem vragen. Dus de eerstkomende zaterdag wilde ik naar hem toe. Ja, hij zat zoals gewoonlijk weer bij de bar, ik verspilde geen tijd en ging op hem af. Weet je wat hij zei? ‘Goedenavond mevrouw.’ Weer ging een schok door mijn lijf. Alsof hij alweer vergeten was wie ik was. Wat een raar figuur dacht ik nog. Maar ik vroeg aan hem ‘Waarom wilde je niet met mij mee gaan vorige week? Ben ik niet knap genoeg voor je?’ Hij was heel kalm en antwoordde simpel: ‘Mevrouw, of u knap bent dat kan ik nog niet vertellen. Aan uw uiterlijk te zien bent u wel aantrekkelijk. Maar ik ken u niet. Dus ik kan nog niet zeggen of u knap bent.’ Hij draaide gewoon om en keek weer ...