-
Het Bijgerecht - 1
Datum: 18-6-2022, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... voornaamste redenen dat ik hier nog was. Al had ze me laatst wel een reden gegeven waardoor ik eigenlijk niet meer zou kunnen blijven, mocht ik nog wat zelfrespect over hebben. - Zo waren we hier aanbeland. Ik stond nu te discussiëren met mijn lieftallige, iets wat verwende vriendin of het wel handig was dat dat knappe meisje op de bank zou blijven eten. Want we moesten elkaar leren kennen. Ik kon niet geloven dat ze dit had verzonnen, maar ik was er toch in meegegaan en om duidelijke redenen. Ik ben namelijk ook maar een man… - Het meisje op de bank, Nicola, was een ‘kennis’ van Lindsay. Ze maakte niet echt deel uit van haar vriendenkring maar kwam hier al jaren naar het park waar haar ouders een stacaravan hebben. Nicola was Duitse, maar sprak zeer goed Nederlands. En door de jaren heen kwam ze hier dan een paar keer per jaar, en was ze dus ook Lindsay tegengekomen en het contact was nooit verloren geraakt. Prima. Ik had haar nog niet eerder leren kennen, maar ook nu was ze weer op het park. Het was een wat gure december en we hadden net een heel jaar overleefd sinds we samen waren gaan wonen. De overlevingskans van onze relatie werd echter een heel stuk kleiner toen Lindsay me op een dag vertelde dat ze was vreemdgegaan. Het jaar er voor al, en alhoewel dat de laatste keer zou zijn, was het nu toch weer gebeurd en was ze tot de conclusie gekomen dat ze het erg moeilijk vond om afstand te houden van deze persoon. En deze persoon was dus die Nicola… - Ik ...
... was natuurlijk woest. Maar ook een stuk minder woest toen ik er achter kwam dat het om een meisje ging. Gek zoals dat gaat. Ik vond het zelfs wel interessant en toen ik besloot om toch even naar haar verhaal te luisteren en ik ook een foto kreeg te zien van het meisje waar ze mee vreemd was gegaan, begon mijn hoofd het te verliezen van mijn penis. Ik ben namelijk ook maar een man… - Niet dat Lindsay meteen maar een triootje voorstelde. Natuurlijk niet. Al dat alles was niet zo vanzelfsprekend, dat begreep ik ook wel. Wel zei ze me mij niet te willen verlaten, omdat ondanks we een moeilijk jaar achter de rug hadden, ze me nog altijd als een vitaal onderdeel van haar leven zag. Dit had ik zeker niet meer verwacht. Ze had mij immers niet nodig om het leven te leiden wat ze nu had. Het geld wat ik verdiende ging rechtstreeks naar een spaarrekening en zo’n beetje alle onkosten werden verhaald op haar ouders. Nee, het ging haar toch om meer in het leven, en dat had ze gevonden in het leven met mij, al was het nu nog zo vaak even niet te vinden. Ik begreep haar wel. Ook zonder deze luxe zou ik blij zijn met haar, verwend en lui als dat ze soms was. En niet alleen omdat ze ongelofelijk knap was, maar ze had ook zoveel leuke kanten. Haar lach, en ze moest zo vaak om me lachen. En ze was ook lief en avontuurlijk en haar levenslust was vaak ook aanstekelijk. Al twijfelde ik er niet aan dat deze goede punten van haar er ook naartoe geleid hadden dat ze die fout in eerste instantie ...