Mini - 165 - Sex Verhalen

Mini - 165

Dat wakker maken kostte nogal wat moeite; vaag hoorde ik iets van: “Kees, we zijn er bijna!”, maar het drong niet echt door. Pas toen de auto stilstond en de motor uit was, kwam ik een beetje bij bewustzijn. En toen stond we voor de garage in Malden. De deur van de auto ging open en koude lucht stroomde naar binnen.

“Zo, mooie slaapkop… blijf je in de auto hangen, of ga je mee naar binnen?”

Joline

keek me lachend aan. Ik stapte uit, pakte de koffer van de bugel en rekte me uit. “Héhé… ik ben even weggeweest, geloof ik.” Ma knikte. “Dat kun je wel stellen. Je lag gigantisch te zagen… Kom, naar binnen. Het is hier koud genoeg!” Ik pakte onze weekendtassen uit de achterbak en we liepen naar binnen.

Tony en Rob senior stonden ons op te wachten en ik voelde de armen van Tony om mijn nek. “Wat heb jij prachtig gespeeld, Kees…” Even later voelde ik de hand van Rob op mijn schouder. “Ik had op sommige momenten kippenvel, vriend.” “Da’s lief van jullie, maar… Ik moet ook even iemand bedanken.” Ik liep naar Joline. “Dank je wel lieve schat, voor je steun. Je hebt me er doorheen gesleurd.” Ze trok me naar zich toe en even leek het alsof we alleen op de wereld waren. Het was doodstil in de keuken.

Toen ik opkeek, keek ik recht in de vragende ogen van Ma. “Het tweede couplet van het ‘Stille nacht’… Vlak daarvoor kreeg ik opeens de bibberaties. Kerst in Bosnië kwam plotseling terug, die vrouw die we uitgegraven hebben. ‘Stille nacht’ in een zelfgebouwde iglo op de flanken ...

... van een berg. Ik trilde, had m’n adem niet meer onder controle en zat bijna te janken. En tijdens het eerste couplet keek Joline plotseling om. En ze keek me recht aan. En daardoor kon ik het spelen. Nogmaals: dank je wel, schat. Wij zijn écht soulmates.” Nu werden Joline’s ogen rood. “Ik voelde dat er iets was, Kees. Dáárom keek ik om en ik zag je staan. In je ogen stond met hele grote letters ‘HELP!’ En ik ben blij dat ik je kon helpen.” Achter me hoorde ik zachtjes: “Wij kennen het gevoel, Kees.” Clara en Melissa waren binnengekomen, samen met Ton en Rob. “Ik weet ’t zussies… Soulmates.”

Tony zei zachtjes: “Kom, naar de kamer, nog even nagenieten en wachten op Karel. Daarna rustig aan naar bed.” Twintig minuten later ging de bel van de poort en reed Pa de heuvel op. Eenmaal binnen kreeg ook hij een drankje voor zich en ging zitten. “Zo.

Heleen

netjes afgeleverd bij haar dochter. Zoals ze tegen mij zei, in de auto: “Het zal een rare kerst worden, maar wel een kerstfeest wat héél mooi begon.” Hij keek me aan. “Ik heb jou nog nooit zo horen spelen als vandaag, Kees. En dat lag niet alleen aan je nieuwe bugel.” Ik knikte. “Dank je wel, Pa. Maar ik was niet alleen op die orgelgalerij; er zaten nog drie mensen. Samen konden we iets moois laten horen.”

Hij knikte. “Klopt. Je hoort het meteen als musici goed met elkaar op kunnen schieten. Synergie. En die klonk door in jullie spel. En wat heeft dat meisje een prachtige stem!” Ik knikte. “

Wendy

… Studeert zang aan ...