Bakkersjongen - 42 - Sex Verhalen

Bakkersjongen - 42

... haar oor nadat ik haar weer een kusje had gegeven, nu in haar nek. Ze keek me meteen ondeugend en vooral nieuwsgierig aan. Maar ze zei niets. Ze werd meteen verlegen. Echt heerlijk om te zien. Onder water legde ik m’n hand op haar dij en trok die iets naar me toe. Ik kneep er even speels in en ze frommelde met haar lippen. ,,Als het nog mag, ten minste.’’ lachte ik haar dan toe.

,,Juist.’’ zei ze me dan alleen. Alsof het aan haar lag dat ik een ander zocht, zo weinig dat we elkaar gezien hadden.

-

Maar zo makkelijk ging ze het me niet geven. Het ging nooit makkelijk. Nu had ze wel een punt.

,,Wacht nog heel even.’’ zei ze me stil en ze keek me daarna plots weer nuchter aan. Haar hand vond de mijne en tilde die van haar dij af.

-

,,Ik weet dat het moeilijk is. Dat je op me moet wachten. En dat ik weinig tijd voor je heb. En dat ik je niet kan geven wat je wil.’’ Dit moest ze niet weer doen. En ik wilde haar dan ook sussen, maar kreeg daar de tijd niet voor. Ze was me zowaar voor. ,,Nee, laat me even.’’ zei ze zachtjes, alsof ze er lang over na gedacht had. ,,Zeg het me gewoon. Als je iets wilt. Of iemand anders. Als ik er niet ben, begrijp ik dat heus wel. Maar zeg het me dan. Anders voelt het net alsof je het achter m’n rug om doet. En ik weet dat dat niet de bedoeling is.’’ Ze keek me lief aan terwijl ze dat zei. Zij was echt bijzonder. Maar dat kon ik haar gek genoeg niet op dit moment zeggen.

,,Gekkie.’’ zei ik haar alleen nadat ik even de tijd had ...

... genomen het te laten bezinken. ,,Ik wil dat niet. Denk ik…’’ En ik dacht er nog eens over na. ,,Ik wil jou.’’

,,En de rest.’’ lachte ze meteen. Nu legde ze haar hand op mijn dij. Om me wakker te schudden. Ze wist allang hoe ik in elkaar stak, en dat moest ik ook maar gaan inzien, als het aan haar lag.

-

Ik gaf haar haar gelijk. Dat had ze ook.

,,Ik begin veel, maar maak het dan niet af.’’ zei ik haar. Ze knikte meteen.

,,Manon.’’ noemde ze meteen.

,,Manon, ja…’’ lachte ik haar tegemoet. ,,Onder anderen…’’

,,Vertel het me.’’ zei ze gelijk, goed bedoeld. Opeens had deze positieve energie en dat sloeg over. Maar ik schudde m’n hoofd. Alles op z’n tijd.

,,Ik heb niets gedaan wat je nog niet weet of hoeft te weten. Niets achter je rug.’’ wilde ik haar eerst geruststellen, maar dat lukte niet. Niet zo gek, toen ik over m’n woorden nadacht. En het voelde ook een beetje als liegen. Ik hield natuurlijk wel dingen achter. Maar ook daarvoor gold: alles op z’n tijd. ,,Ik begrijp je.’’ zei ik haar toen maar snel. ,,Maar laat ik dan wat afmaken en met Manon beginnen. Zij is iets van ons.’’ zei ik haar. ,,En ik weet niet wat er nog inzit, maar heb nog altijd het gevoel dat er heel veel in heeft gezeten. En door daar niet achteraan te gaan, blijft die twijfel. En misschien dat ik daarom wel op zoek ga naar nieuwe, rare avonturen…’’ werd het me plots duidelijk. En zij keek me aan alsof ze het al wist. Maar hoe dan? Geen idee. Ik kan alleen zeggen dat ze me kende. Beter ...