Gastvrouwen In Huis... - 16 - Sex Verhalen

Gastvrouwen In Huis... - 16

... steeds natter werd.

Een enorme loomheid kwam opzetten. Ik zakte langzaam en voorzichtig op haar en werd ontvangen met een lange, intieme kus. “Blijf nog even in me, schatje…” Ik wilde niet anders; mijn pik bleef hard. “Ben ik niet te zwaar voor je?” Ze schudde haar hoofd. “Nee. Ik kan wel wat hebben, hoor.” Een lief lachje volgde. “Judo, weet je nog?” Ik kuste haar neus. “Oh ja, dat was ik vergeten…” Ze kneep even met haar bekkenbodemspieren. “Ik help je wel herinneren, schurk.”

Even bleven we zo liggen, Zachtjes zoenen, strelen… “Rick… Jij blijft hard! Dat is lekker…” Ik knikte. “Vind je het gek, met zo’n lief en mooi meisje vlak bij me?” Ze kreunde zachtjes. “Voor mij is dat ook heerlijk… Ik blijf je in me voelen… Even stil blijven liggen… genieten…” De volgende minuten zeiden we niets, maar streelden we elkaar alleen maar. Tot Cora op een gegeven moment diep zuchtte. “Rick, het is heerlijk, maar ik begin last van m’n benen te krijgen…”

Ik drukte me op en gleed uit haar. “Dat willen we niet. Die mooie benen van jou wil ik geen pijn doen.” Ze ademde opgelucht. “Je bent heerlijk. Dank je wel, liefje.” Ze pakte haar nachtpon en hield die tussen haar benen. “Even naar het toilet, anders lig ik in een kletsnat bed.” Toen ze terugkwam ging ik. Ook even wassen, wel zo hygiënisch. Toen ik het bed instapte trok ze me naar zich toe. “Dank je wel, schat. Je hebt me heerlijk laten genieten. Zo lief…” Ze keek me ondeugend aan. “Allemaal van je zussen geleerd?” Ik schoot in de ...

... lach. “Niet alles. Ik heb ook nog wat zelfstudie gedaan. Achter de computer…” Ze grinnikte. “Dan heb je goed opgelet. Maar ik ga je zussen straks bedanken dat ze je zo goed hebben opgeleid.” Ik zoende haar neus. “Dat is goed. Het zijn schatten. Ga maar even met ze praten als ik een blokje om ben. Wie weet hoor je nog wat nieuws over je vriendje.”

Ze keek héél uitdagend. “Doe ik! Ik ga ze compleet uithoren over jou!” “Ik weet niet of ze mogen praten over hun leerlingen, boefje.” Ze gaf me een zoen. “Als ze dat niet mogen, pas ik wel wat judo-trucs toe. Wedden dat ze kunnen praten als Brugman?” “Je bent een gemene judo-feeks, Cora Amelink. Maar nu gaan we nog even slapen. Het is tien over vijf; we hebben nog bijna twee uur voor de wekker gaat. Tenzij dat jij weer plannen voor nare dromen hebt; dan ruil ik even van plaats met Bowy.”

Ze schoot in de lach. “Écht niet. Bowy blijft mooi op zijn kleedje en jij bij mij.” Toen de hond zijn naam hoorde stond hij op en legde zijn kop op het bed. "Ja, 't goed Bowy. Braaf. Ga maar weer lekker liggen. Doen wij ook." Even hoorden we hem nog kwispelen: zijn staart sloeg tegen een kastje, daarna werd het stil naast het bed. Cora draaide zich half op me. “Dank je wel Rick. Je bent een hele lieve minnaar. Zal ik ook doorgeven aan je zussen.” Een likje met haar tong over mijn lippen volgde. “En nu nog even lekker slapen.” Ik draaide me om en ze kroelde tegen mijn rug aan. “Lekker warm…” Even later was het weer stil op de slaapkamer.

En om ...