Vrienden Met Een... - 22 - Sex Verhalen

Vrienden Met Een... - 22

... stukje open in een geluidloze kreun. Ik haal zwaar adem, maar probeer niets te laten horen. Oh shit, het is echt lastig geluidloos klaar te komen. Ik voel de hete stralen uit mijn pik komen. Ik voel hoe Manon krachtig aan mijn pik zuigt. Ik hap naar adem. Eindelijk hoor ik de deur sluiten en kan ik zachtjes kreunen. “Verdomme Manon!” vloek ik.

Ik hoor Manon lachen. Ze komt onder het bureau vandaan en likt haar lippen af. “Wanneer is je volgende afspraak?” vraagt ze.

Ik stop mijn verslappende pik terug in mijn broek en fatsoeneer mijn kleren. “Jezus, Manon… Doe me dat niet nog eens aan.” Mijn gedachten dwalen terug naar vorige week, voordat Anita naar haar klant ging. ‘Wat als jullie jouw grenzen eerder bereiken dan die van haar’ had ze me gevraagd. Mijn grenzen hebben we bijna bereikt. Maar wat als we iets gaan doen wat ze geweldig vindt, maar naderhand krijgt ze spijt? Wat als we over een grens gaan die ze niet kende?

Ik kom overeind en kom voor Manon staan. “Dat was heerlijk, maar ook heel gemeen van je.”

Ze lacht ondeugend en kijkt me aan. “Ik hoorde je niet klagen.”

Ik grinnik. “Ik had geen keus met Angelo tegenover me.” Ik kijk in haar ogen. “Er is nog één ding dat ik je kan geven. Als je verder wil kan ik je dat niet geven, dan zul je moeten kijken of Bart je kan helpen. Met sommige dingen gaat hij verder dan ik en hij zal je altijd beschermen, zelfs tegen jezelf.” Ze kijkt me met een alerte blik aan. Ze is zenuwachtig, maar ook opgewonden. Ze probeert te ...

... bedenken wat ik haar wil geven. Ik laat mijn hand langs haar wang glijden. “Wil je boven kijken?” vraag ik haar. “In de gemeenschappelijke kamer? Gewoon kijken, je bent verder niets verplicht. Wil je dat zien?”

In haar ogen zie ik de opwinding groeien. Ze denkt even na, maar knikt dan. Ze wilt het zien. Ik doe de lade van het bureau open en haal er twee rode bandjes uit. Ik doe er een om haar pols en doe de andere om mijn eigen pols. “Er zullen boven verschillende dingen te zien zijn. Alles daar gebeurt vrijwillig, niemand wordt gedwongen. Zelfs met een groen bandje wil het nog niet zeggen dat alles zomaar wordt geaccepteerd. Je bent niks verplicht. Niet iedereen zal je even netjes te woord staan. Hoe je heet kan ze weinig schelen, ze willen enkel genieten zonder verplichtingen en zonder taboes. Als je het niks vindt gaan we gewoon weer weg. Ik wil dat je de tijd neemt om te zien wat er gebeurt, wat er in die kamer mogelijk is.”

Manon knikt, maar zegt niks. Ik zie dat ze staat te popelen om te kijken. Ik leg mijn arm om haar heen. We verlaten het kantoor, gaan de trap op en al snel staan we bij de grote deuren.

“Ben je er klaar voor?” vraag ik haar. Zwijgend knikt ze. Ik duw de deur open en we gaan naar binnen.

Met grote ogen kijkt Manon om zich heen. Er zijn zo’n twintig mensen in de ruimte, misschien iets meer. Overal gebeurt wel iets. En bijna iedereen is naakt of in ondergoed. Ik leg mijn arm om haar middel en neem haar mee de kamer in.

Ik merk dat ze naar ...