Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 3 - Sex Verhalen

Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 3

... focus exclusief bij jou.” “En als je mij niet krijgt?” Ik moet een emotie onderdrukken. “Die gedachte heb ik nog niet durven toelaten.” Ze kijkt me kritisch aan. “Sorry John, maar dat voelt een beetje als chantage.” “Als dat is hoe ’t voor jou voelt, dan betreur ik dat. Chantage is geen verworvenheid die bij de mannen van Berns past. Jij, als geen ander, zou dat moeten weten.” Over het tafeltje legt ze haar hand op de mijne. “Geef me tijd John… Er gebeurt zo veel… Ik kan mezelf maar amper bijbenen. Ik kijk naar haar wederom lege wijnglas en schiet in de lach. “En ik kan jou dorst maar amper bijbenen.” Wanneer Evie uiteindelijk de deksel over het dienblad legt zijn er uitsluitend nog een paar crackers over en is de fles wijn leeg.

We liggen nog wat na te genieten als we opnieuw de deurklopper horen. “Daar zul je hem hebben.” “Mag ik erbij zijn John?” “Begrijp me niet verkeerd Evie. Ik zou je erg graag bij hebben, echter Ik heb die vent vanmiddag laten zitten omdat hij de afspraak voor een één op één gesprek verstierde. Als je wil, kun meeluisteren vanuit je slaapkamer, ik zal hem met zijn rug naar jou deur posteren.” Nog voor mij springt Evie op en verdwijn in haar slaapkamer. De deur laat ze op een kier staan. Ik op mijn beurt open de voordeur. Er is niets echt aan deze extreem zwaarlijvige man. Niet zijn lach en nog minder zijn slijmerige voorkomendheid. Het was me altijd al een raadsel welke rechtvaardiging dit soort mensen geven aan hun vermeende superioriteit. ...

... Afgezien van het feit dat dit figuur met een gouden lepel in zijn mond is geboren en heeft geleerd hoe hij de medemens middels manipulatie en chantage naar zijn hand kan zetten, heeft hij geen enkel in ’t oog springend talent. De loyaliteit van zijn zogenaamde vrienden is waarschijnlijk precies even groot als het vermeende tegoed op zijn bankrekening.

“Guten abend Her Berns… Ich glaube, heute Nachmittag gab es eine Kommunikationsstörung.” “Keine Störung, sondern ein Fall von Respektlosigkeit.” “Wie auch Immer John… Ich darf doch John sagen.” “Sicher Richy.” Hij reageert als door een bij gestoken en begint te briesen. “Mein Name is Richard, schon in der vierten generation.” Ik heb hem waar ik hem hebben wil. Alleen en uit balans. Ik zet mijn vriendelijkste lach op en biedt hem de fauteuil aan waardoor hij met zijn rug naar Evie komt te zitten. “Entschuldigung Richard. In die Niederlande nennen wir selbst unser König beim Vornahmen.” “Bei uns in Tirol wird respekt zum glück noch gross geschrieben.” Ik bied hem een glas wijn aan, dat hij, fijntjes verwijzend naar het feit dat hij die wijn zelf heeft betaald, accepteert. Hij verbaasd zich dat ik mezelf geen glas inschenk. Mijn opmerking dat ik hem niet op kosten wens te jagen incasseert hij met zichtbaar ongenoegen. Als mijn bronnen het niet bij het rechte eind hadden voor wat betreft de financiële malaise waarin hij verkeert, was hij al lang vertrokken en had hij Evie en mij onverwijld uit het resort laten verwijderen. Ik open mijn ...