Taking Risks - Sex Verhalen

Taking Risks

Soms ontmoet je iemand waarbij er direct een vonk overspringt. Dat had ik ook toen ik jou ontmoette voor de eerste keer, maar omdat ik daar slechts was voor een kort zakelijk bezoek had ik niet het idee dat ik er iets mee zou kunnen. Nadat mijn bespreking was afgerond, verliet ik het pand en stiekem keek ik rond of ik jou toevallig nog even zou zien. Zo heel makkelijk heb je die vonk niet, in mijn beleving. Tot mijn grote spijt zag ik je nergens en enigszins teleurgesteld liep ik naar mijn auto. Zo in beslag genomen door mijn eigen gedachten zag ik het briefje pas toen ik al in de auto zat.

Verwonderd stap ik uit en vis het papiertje onder mijn ruitenwissers vandaan. Er stond alleen een naam, de jouwe hoopte ik, op. Ik vis mijn telefoon op uit mijn tas en tik je naam in op facebook, gelijk een hit en ik open op messenger een gesprek. Hoi, tik ik. Hallo, stuur je terug en dan zie ik aan de foto dat jij het inderdaad bent. Dan tik ik in, ik rijd nu weg, maar ik neem straks weer contact met je op, goed? Je stuurt terug dat het goed is en dat ‘playing safe’ een goed idee is.

De rest van mijn werkdag spook je door mijn hoofd. Heerlijk dat je het lef had om je naam achter te laten en dat jij dus ook die vonk hebt gevoeld. Ik kom thuis, zet een schotel in de oven en kan me dan niet langer bedwingen. Ik moet je een berichtje sturen, ik krijg direct antwoord van je en we hebben even een uitdagend, maar tegelijk nog heel onschuldig gesprek. Elke opmerking komt dubbelzinnig ...

... over, maar als je van niets zou weten dan lijkt het een vrij normaal gesprek. Lekker om met iemand op dezelfde golflengte te zitten met zoiets, denk ik. Tot mijn spijt heb ik die avond afspraken staan en moet ik dus al snel weer gedag zeggen tegen je.

Ik slaap die nacht onrustig en begin dan ook totaal niet uitgerust aan mijn ochtendritueel. Ik neem mezelf voor om jou nu het initiatief te laten nemen voor contact. Nog halfslapend stap ik onder de douche vandaan, ik hoor iets, maar wat. Mijn benevelde brein lijkt nog niet aan te staan. Ik pak mijn telefoon om naar de tijd te kijken en zie dan dat jij me belt. Verdwaasd neem ik op en wens je een goedemorgen. We praten wat over koetjes en kalfjes, maar dan moet ik toch weten hoe je aan mijn nummer komt. Je schiet in de lach en zegt dan dat ie op mijn facebook staat. Hier moet ik ook om lachen en na nog even kort gesproken te hebben, hangen we op.

Een stuk vrolijker dan ik mijn bed uitkwam kleed ik me aan, ontbijt en spring in de auto voor een nieuwe werkdag. Rond de lunch krijg ik een berichtje van je, je wil graag wat afspreken voor koffie, maar er zijn ook dingen die gezegd moeten worden geef je aan. We spreken af rond 4 uur in Utrecht. Daarna lijkt de dag te kruipen, voor mijn gevoel wordt het nooit 4 uur. Ik voel me puberaal en moet eigenlijk vreselijk om mezelf lachen.

Eindelijk zitten we dan naast elkaar in een koffietentje en hoewel het heel vertrouwd voelt om zo naast je te

zitten is het ook onwennig, want ...