Monique & Carla - 12 - Sex Verhalen

Monique & Carla - 12

Met een ongeïnteresseerde blik keek Monique de vrouw, die stonk naar zweet en niet al te fris uit haar mond rook, aan. De vrouw lachte naar haar in de hoop een goede, eerste indruk te maken. Helaas lukte dit niet echt.

‘Gelukkig ver weg van jou, dikke!’ antwoordde Monique kortaf en wendde zich van de vrouw af. Mathilde stond perplex. Even wist ze niet hoe ze dit verder moest aanpakken. Ze keek naar haar drie vriendinnen die zich verkneukelden, omdat ze vermoedden dat Mathilde bot had gevangen bij dit knappe, blonde meisje.

‘Ik ben Mathilde, ben je voor de eerste keer hier?’ probeerde ze nog eens zwakjes een gesprek met Monique te beginnen. Die reageerde hier niet op en met de staart tussen de benen droop de vrouw af.

De vriendinnen vingen haar grijnzend op en eentje troostte: ‘Tja meid, dat was te verwachten. Je bent een beetje overmoedig geweest, denk ik. Dacht je nou echt dat je enige kans bij zo’n knappe meid maakte?’

‘Bij zo’n verwaand nest is iedereen kansloos.’ gromde Mathilde. ‘Ik vraag me af wat ze eigenlijk hier komt doen?’ De drie vriendinnen keken tegelijkertijd naar Monique die opstond en naar het toilet liep. Eigenlijk had ze er al genoeg van. In dit café kwamen bijna alleen maar vrouwen die de dertig al gepasseerd waren en dat was niet bepaald haar doelgroep. Ze wilde voordat ze vertrok eerst nog naar de wc gaan. Toen ze klaar was en het toilet verliet, ging het mis. Ze zette koers naar de uitgang en passeerde een tafeltje waar een iets oudere meid ...

... dan zijzelf op datzelfde moment opstond. Met een vol glas rode wijn in haar, draaide die zich plots om en liep frontaal tegen Monique op. De inhoud van het glas belandde over Monique haar witte blouse die nu rood kleurde.

‘Oh nee, wat doe ik nu? Sorry, sorry, sorry!’ verontschuldigde de meid zich geschrokken. ‘Wat ben ik toch een kluns. Kom mee naar het toilet, dan probeer ik het schoon te maken.’ Beteuterd keek Monique naar haar blouse waar de wijn van af droop. Geïrriteerd liep ze mee naar het toilet waar de meid met papieren zakdoekjes de blouse probeerde schoon te maken. Ze wreef hierbij over Monique haar borsten en toen ze dat besefte, verontschuldigde ze zich weer: ‘Oh sorry, het was niet mijn bedoeling dat ik aan je borsten zou zitten.’ Monique wist niet hoe ze moest reageren, want per slot van rekening was het een ongelukje met dat glas. Ze bekeek met wie ze te doen had en zag een leuke meid met kort, blond stekeltjeshaar, gekleed in een spijkerbroek en daarboven een strak, roze naveltruitje. Ze droeg een moderne bril met een blauw montuur waar dikke glazen inzaten. Ze was iets langer dan Monique en had een tenger figuur. Meteen ontdooide Monique en reageerde berustend: ‘Geeft niets eh …?’

‘Roxy, ik ben Roxy Jansen.’

‘Ik ben Monique Jongejans. Luister, het was een ongelukje en dat kan iedereen overkomen. Ik ben alleen bang dat ik deze blouse kan afschrijven.’

‘Daar ben ik ook bang voor, want zulke wijnvlekken krijg je er bijna niet meer uit. Dat lukt alleen ...