Monique & Carla - 7 - Sex Verhalen

Monique & Carla - 7

‘Wat is er, schat?’ vroeg Carla voorzichtig. Ze zag aan Monique haar gezicht dat er wat aan de hand was. Monique keek Carla enigszins verdoofd aan en antwoordde: ‘Mijn moeder, die ik vijf jaar niet gezien heb, komt volgende week zaterdag op bezoek bij ons thuis.’

‘Maar dat is toch goed nieuws. Hoe is het eigenlijk gekomen dat je haar zo lang niet gezien hebt?’

Monique keek Carla liefdevol aan en besloot het haar vriendin te vertellen: ‘Mijn moeder heeft ons vijf jaar geleden onverwachts bij een goede kennis van haar ondergebracht.’

‘De man waar Cindy en jij nu bij wonen en pap tegen zeggen?’

‘Ja, ondanks dat hij niet onze natuurlijke vader is, zeggen we pap tegen hem. Hij is een soort stiefvader voor ons maar, aangezien hij al vijf jaar voor ons zorgt, beschouwen we hem als onze echte vader.’

‘Kennen jullie je biologische vader dan niet?’

‘Amper, want die heeft mijn moeder na de geboorte van Cindy in de steek gelaten en nooit meer iets van zich laten horen.’

‘Heftig allemaal zeg.’ Carla gaf Monique een dikke zoen en schonk nog wat te drinken in. Monique vervolgde haar verhaal: ‘Toen ik dertien was, heeft Carmen, zo heet ze, Cindy en mij bij Ronald gebracht, omdat ze in de problemen zat. Wat die problemen precies waren weet ik tot op de dag van vandaag nog niet.’

‘Die moeten dan toch wel heftig zijn geweest, want anders laat je je twee dochters niet zomaar bij iemand achter.’

‘Ik weet het niet, maar mogelijk hoor ik dat volgende week als ze bij ons ...

... op bezoek komt.’

‘Ik hoop het voor je, schat.’ Monique knikte en begon zich aan te kleden. Ze wilde vanwege dit goede nieuws snel naar huis toe, om er met haar vader over te praten.

‘Tot zaterdag op de hockeyclub, schatje,’ riep ze, nadat ze Carla een innige afscheidszoen gegeven had en op de fiets wegreed. Thuis praatte ze met haar stiefvader en zusje over het aanstaande bezoek van hun moeder. Haar vader kon de meiden niet meer zeggen dan dat ze er de volgende week zaterdagavond om 20.00 uur zou zijn en maar een uurtje kon blijven. Monique vroeg waarom ze niet langer kon blijven, maar daar had Ronald geen antwoord op. Ze komt in ieder geval dacht Monique, toen ze in bed lag en met die gedachte viel ze in slaap.

Op zaterdag stond er een thuiswedstrijd voor Monique haar hockeyteam op het programma. Ze was ruim, voordat de wedstrijd begon, met Carla op het sportcomplex aanwezig en het viel hen op dat Beau niet zo vrolijk was als dat ze normaal was. Ze zag er moe uit en speelde ook niet zo gedreven als eerst. Wanneer ze werd aangespeeld, verspeelde ze vaak de bal en het leek alsof ze met haar gedachten ergens anders was. Monique vroeg haar in de rust of er iets aan de hand was, maar ze schudde met haar hoofd en zei dat alles goed met haar was. Na de wedstrijd sprong Beau zonder te douchen meteen op de fiets en racete naar huis. Toen vermoedden Monique en Carla dat er toch iets aan de hand moest zijn, want Beau sloeg het douchen normaal nooit over. Ze besloten bij Beau ...