Getuigenis van een dé- evangelisatie 13 - Sex Verhalen

Getuigenis van een dé- evangelisatie 13

Hoofdstuk 13 - Onzekerheden en levens- liefdeslessen

In de keuken staan drie dampende mokken al op de tafel. In gedachten verzonken nippen wij van de hete koffie. De blik van de beide dames is gericht op de denkbeeldige bodem van hun mok. Het is duidelijk dat het initiatief voor dit gesprek bij mij ligt.

"Dat was dan je uitstel Irma. Mijn vraag staat nog steeds in de ruimte." Enigszins geschrokken kijkt ze me aan. Ik knik haar bemoedigend toe. "Je… Je bedoelt hoe ik denk over een verhouding tussen ons drie?" "Ik zou het anders formuleren, maar Ja, dat is ongeveer wat ik bedoel. Je hebt daar zeker al over nagedacht." "Dat heb ik…" Nu kijkt ook Ellen op en richt haar volledige aandacht op haar moeder. "Ik wil een relatie tussen jullie niet in de weg staan en al zeker niet kapot maken hetgeen ontegensprekelijk tussen jullie groeit. Ik denk dat het daarom misschien zelfs beter is dat ik weer naar huis ga. Mm jullie de ruimte te geven. Het is nadrukkelijk mijn wens om niet een soort van derde wiel aan de wagen te worden…" Ellen komt naar voren en wil reageren."Nee meisje. Nu moet jij luisteren… Nog minder wil ik door mijn aanwezigheid Ellen's relatie met jou vertroebelen." Ellen kijkt mij aan. "Alstublieft John, meester of wat dan ook… Mag ik reageren?" Een kort knikje mijnerzijds is voldoende. "Hou op Mama… Jou plaats is naast hem.. De mijne, zo hij het toestaat, onder hem." "Nee, lieverd, dat kan ik niet toestaan. Het feit dat jij kiest voor onderworpenheid wil niet ...

... zeggen dat jij op de tweede plaats moet staan. Jou rol is die van hoofdvrouw en in die zin onderwerp ik mij met liefde aan jou…" Opeens kijkt ze mij direct aan. "En jou John.. Ik wil jou verbieden om Ellen, zo zij zou beslissen dat ik plaats maak, haar daarvoor te bestraffen."

Ik ben geroerd door de solidariteit tussen moeder en dochter en vertel hen dat ook. Daar waar ik bang was te manoeuvreren op een smal koord van potentiële jaloezie tussen hen beiden wordt het steeds duidelijker, dat zij elkaar zo goed als alles gunnen. Ik speel dus allesbehalve hoog spel als ik Ellen vraag of ik haar moeder een dezer dagen niet beter terug kan verhuizen naar haar eigen huis. De ontzetting op haar gezicht spreekt boekdelen. "Weetje wat ik ga doen? Ik ga nog liever naar de opvang van het Leger des Heils, dan langer bij jou onder dit dak te blijven wonen." Ze stormt de keuken uit. Al op de drempel grijp haar bij haar nek. "Laat me los gek!" Ik zet mijn handen op haar schouders en draai haar om. "Je moet nog minstens één ding leren." "En dat is?" "Je primaire impulsen onderdrukken om eerst naar je verstand te luisteren." "Daarvoor heb je me veel te kwaad gemaakt." "Inmiddels staat irma lachend naast me. "Zo ken ik je liefje. Je was altijd al een opgewonden standje… Waar was dat tijdens je huwelijk." "Waarom vraag je Ma? Bij Jacob was alles voorspelbaar, er waren nooit verrassingen." "Nou als die ontvoering nog geen verrassing voor je was." "Toe Ma. Je weet precies wat ik bedoel." "Ja liefje ...