Onvoorziene Gevaren - 3 - Sex Verhalen

Onvoorziene Gevaren - 3

Isabel had heerlijk geslapen. Ze werd wakker net voordat er op haar deur werd geklopt. “Het ontbijt staat klaar,” hoorde ze een stem roepen. Ze stond op en liep naar de badkamer. Na zich gewassen te hebben, koos ze uit de kast iets eenvoudigs: een lange broek en en t-shirt. De man die op haar wachtte, bracht haar naar de eetkamer.

Ze was blij verrast

Paula

en John aan de eettafel te zien zitten. Gisteren at ze alleen. Paula groette haar lief. Isabel wilde haar even omhelzen, maar zag er toch vanaf. Een groet terug en een kushandje.

John legde de krant die hij aan het lezen was even opzij. Ook hij groette en toen Isabel zat, zei hij: “Ik heb voor jullie allebei een kadootje. Ik vond het erg vervelend dat Isabel haar sim-kaart kwijtraakte. Daarom dacht ik haar een plezier te doen als ik voor haar een nieuwe zou kopen. En ach, dan ook maar een mobiel. Toen dacht ik aan jou, Paula. Als Isabel een kadootje krijgt, dan jij ook. Dus ieder een nieuwe telefoon met sim-kaart!” Over de tafel gaf hij hen een doosje. Een tweede verrassing. Spontaan stonden de vrouwen op en omhelsden John. “Wat leuk! Dank je wel!” Ze waren even bezig met hun nieuwe speeltje om zich daarna op het ontbijt te richten. John was weer in zijn krant verdiept. Af en toe controleerde hij zijn mobiel. Soms tekste hij. Voor hen had hij geen aandacht.

Tijdens de maaltijd kletsten de vrouwen honderduit. Ze hadden elkaar gisteren pas voor het eerst ontmoet, maar er was een klik. Isabel mocht haar graag en ...

... voor Paula was het niet anders.

Toen het ontbijt klaar was, vouwde John zijn krant op. “Isabel, ik weet dat je naar huis wilt. Pascal brengt je straks. Je doet wat je doen moet en daarna brengt hij je weer hier. Is dat duidelijk?” Isabel schrok. Duidelijk was het wel, maar het was niet wat ze in gedachten had. Ze stribbelde voorzichtig tegen. “Nou John, ik was eigenlijk van plan om thuis te blijven.” En voegde ze er snel aan toe: “Maar ik kom heel graag terug als je weer een party of zoiets hebt.”

John keek haar strak aan. Hij zei: “Daar komt niets van in. Pascal brengt je naar huis en daarna weer hier terug.” Het was een moment stil. Toen zei hij met een gevaarlijk klinkende stem: “En haal niets in je hoofd! Begrijp je me? Als jij niet terugkomt, dan is Paula daarvoor verantwoordelijk. Dan moet ik haar onder handen nemen en dat heb jij dan op je geweten.” Er viel een loden stilte. John stond op. “Over een uur vertrek je. Voor de lunch ben je terug. Paula wacht op je.” Daarop verliet hij de eetkamer. Geschrokken bleven de vrouwen zitten.

Met benepen stem zei Paula: “Doe maar wat je wilt. Ik zal je nooit iets kwalijk nemen.”

Dit had Isabel in de verste verte niet verwacht. Ja, ze herinnerde het zich nog dat Paula had gezegd, dat John zich niet altijd aan zijn belofte hield. Ze moet dus hier blijven, net als Paula. Wat is hij met haar, met hen van plan? En hoe lang gaat het duren? Ze stond op. Nu omhelsde ze Paula wel. “Nee, Paula, ik kom terug. Geen denken aan dat ...