L-blues - Sex Verhalen

L-blues

... brief wél in de handen van Miranda terecht is gekomen en dat hij een belangrijke rol gespeeld heeft in de daaropvolgende gebeurtenissen. Wie hem dan verscheurd heeft? Miranda zelf? Haar zoon?

Dit zijn de feiten zoals ik ze heb kunnen reconstrueren. De brief verwijst naar een eerste ontmoeting tussen Tania en Miranda op zondag 7 juli. Het begin van de zomer vorig jaar dus. Tania schreef haar dramatische brief zes maanden later, op 12 december. De omhelzing tussen Miranda en een vreemdeling zag ik ergens begin maart van dit jaar. De zoon van Miranda heb ik in mei voor het laatst ontmoet. Er zou dus een verband kunnen zijn tussen de brief en wat ik heb zien gebeuren. En misschien heeft Miranda’s vertrek, iets meer dan twee maanden geleden ook met die gebeurtenissen te maken? Nogmaals, ik heb geen enkele zekerheid en zou ook niet weten waar ik die kan vinden. Of waarom. De brief spreekt immers voor zich. Het is aan iedere lezer om voor zichzelf uit te maken wat eraan vooraf gegaan is en vooral wat er na is gebeurd. Want hoe ga je verder na het schrijven van zo’n brief? Of na het ontvangen ervan?

“Miranda,

waarschijnlijk zal je het vreemd vinden om een brief van mij te ontvangen. Als je deze bladzijden gelezen heb, ga je me waarschijnlijk haten of op zijn minst krankzinnig verklaren! Misschien lees je de brief niet eens tot het einde? Dat besef ik allemaal heel goed. Ik zou het je niet eens kwalijk nemen. Het is het risico dat ik neem. Terwijl ik dit schrijf, trilt mijn ...

... pen. Van opwinding. Van angst. Van pijn. Maar ik heb geen keuze. Als ik je deze brief niet schrijf, word ik gek! En als ik hem wel schrijf, verklaar jij mij gek! En dan houdt mijn leven ook op! Wat zou jij kiezen? Ik verklaar mezelf met veel plezier krankzinnig. O God! Hoe begin ik hier aan? Hoe graag zou ik willen dat je nu bij me zat? En tegelijk weet ik dat ik dan niks zou uitbrengen. Alleen omdat ik weet dat je dit niet onmiddellijk leest en dat ik mijn brief nog kan stukscheuren, kan ik dit schrijven.

Heb jij wel eens zo’n moment gehad dat je hele leven begint te kantelen? Dat je voelt: dit is het! Hier heb ik op gewacht! Nu begint mijn leven. Eindelijk! Maar dat je tegelijk ook voelt: dit maakt alles stuk wat ik heb! Hierna kan ik niet meer terug naar vroeger! Nu ga ik iedereen om me heen verliezen! Ja, ik heb het opperste geluk en de diepste wanhoop op hetzelfde ogenblik ervaren! En dat ogenblik duurt nu al zes maanden. De zes maanden dat ik… jou ken!

Ik zal dat ogenblik nooit vergeten. 7 juli. Een zondag aan zee. Half drie in de namiddag. Ik wandel hand in hand met Jeroen. Ik voel het warme zand nog tussen mijn tenen. De felle zon streelt mijn gezicht. Ik zie de vele felle kleuren van de ontelbare parasols en daarachter de glinsterende uitgestrektheid van de zee. Ik hoor het gejoel van kinderen om me heen. In de verte ruisen de golven zonder ophouden. Een koele wind maakt het ogenblik perfect. Een vrouw komt naar ons toegelopen. Ze is net gaan zwemmen. Op haar ...