Mijn Eerste Liefje - Sex Verhalen

Mijn Eerste Liefje

Zoals dat vaker gebeurt vond ik mijn eerste liefje op school. Of eigenlijk, wij vonden elkaar in het Bonnefanten College op de Eenhoornsingel in Maastricht. Dat kwam omdat wij allebei uitgelachen werden, en gepest door sommigen van onze klasgenoten, maar ook nog door andere leerlingen.

Cindy was toen vijftien, ik veertien. Zij was nogal mager en had nog niet echt vrouwelijke vormen. Ze zag er een beetje uit alsof ze anorexia nervosa had. Dat was niet zo, helemaal niet. Alleen, zij at heel erg gezond, veel groenten en fruit. Varkensvlees at ze helemaal niet, en runds of kip ook maar weinig. Daar had zij haar redenen voor: haar moeder was in haar jeugd een van de meest getalenteerde tennisspeelsters van Nederland geweest. Jammer genoeg had ze haar veelbelovende carrière laten varen toen ze dolverliefd werd op een fabrikant van tenniskledij. Ze trouwde met hem. Twee jaar later werd hun zoontje Harrie geboren, nog eens achttien maanden later kwam Cindy. Acht maanden na de geboorte van het dochtertje was het huwelijk op de klippen gelopen. De vader van Cindy was hals over kop verliefd geworden op een Slovaakse tennisster die tenniskledij voor hem showde. Niet alleen was zij bloedmooi, blond en met erg lange benen, bovendien was zij zestien jaar jonger dan Cindy’s vader…

Voor de moeder van Cindy was het wel een klap, maar daar kwam zij toch tamelijk snel overheen. Het hielp natuurlijk dat haar ex-man bij de scheiding geen problemen zocht en haar eigenlijk gaf waar zij om ...

... vroeg. Dat was niet weinig. Zij kreeg hun villa op de Pottenbergerweg, en daar bovenop nog enkele miljoenen guldens. Met dat geld stichtte zij het tenniscentrum “De Gouden Raket” op de Dousbergweg. Het complex was niet erg groot, met maar vier gravelbanen en twee hard courts, een houten chalet als clubhuis met daarachter de verkleedruimtes, toiletten, douches en twee saunacabines. Toch had het een groot ledenbestand. Sommige jaren moest de moeder van Cindy zelfs kandidaat-clubleden weigeren. Het had, volgens haar, geen zin maar steeds meer tennisliefhebbers een hoge clubbijdrage te doen betalen als de mogelijkheid niet bestond om ze speeltijd te geven op een van de zes courts.

Cindy keek erg op naar haar moeder, en ze nam zich voor in haar voetsporen te treden, ten minste waar het tennis betrof. Dat maakte dat ze bijna geen gram vet teveel had. Niet alleen haar mager dieet droeg daartoe bij, maar evenzeer dat ze erg veel lichaamsbeweging had. Ze stond elke dag als het weer het toeliet minstens twee uur op de tenniscourts om te oefenen. Als het weer dat verhinderde ging ze joggen.

“Magere geit… Teringwijf... Strijkplank…” dat waren enkele van de scheldwoorden die Cindy op school te horen kreeg. Wie dat zei kreeg van haar geen reactie. Het enige wat ze deed was triest kijken en maken dat ze wegkwam. Nu, haar pesters waren gewoon jaloers, denk ik. ten slotte behoorde Cindy tot de “betere klasse” en toonde de merkkledij die ze droeg dat haar moeder geld had.

Zelf werd ik ook ...