1. Een Beeldschone Huisgenote... - 36


    Datum: 9-1-2022, Categorieën: Romantisch Auteur: Dannyboy, Bron: Opwindend

    ... is.’’
    
    ‘’Ik kan ook even zwijgen?’’
    
    ‘’Nee, ze mogen het wel weten.’’
    
    Ze typte even snel en stuurde dan een bericht naar de groepsapp. Zoals we verwacht hadden kwam er een stortvloed aan medelevende berichten.
    
    Mandy keek mij aan. ‘’Ze willen langskomen.’’
    
    Ik antwoordde, ‘’niet nu. Vanavond mag, maar niet nu.’’
    
    Ze knikte begrijpend en stuurde opnieuw een bericht terug.
    
    ‘’Mandy, ik ga even op bed liggen, gewoon even liggen nadenken.’’
    
    Ze knikte. ‘’Is goed. Als je iets van me wil, moet je dat zeggen.’’
    
    ‘’Dat komt goed.’’
    
    Toen ik wilde opstaan zag ik mijn portemonnee op de salontafel liggen. Dat bracht mij op een idee. Ik haalde de zwarte kaart uit mijn portemonnee en gaf die aan Mandy.
    
    Ze las voor, ‘’knuffelen 2 uur lang.’’ Ze keek mij aan. ‘’Danny, daar heb je die kaart niet voor nodig. Je had het mij gewoon kunnen vragen.’’
    
    Ik lachte. ‘’Ach, die kaart moet toch ooit gebruikt worden. Ga je mee?’’
    
    ‘’Natuurlijk ga ik met je mee.’’
    
    In mijn slaapkamer keek Mandy mij aan. ‘’Gaan we met kleren aan op bed liggen of?’’
    
    ‘’Dat mag je zelf weten. Ik ga me wel uitkleden tot op mijn boxer. Dat ligt wel lekker.’’
    
    Mandy knikte en volgde mijn voorbeeld. Ze kleedde helemaal uit op haar slipje na. Haar bh ging wel uit. Onder de deken wilde ik Mandy in mijn armen nemen, maar ze sloeg mijn armen af en draaide mij om. Ze kroop tegen mijn rug aan. Ik voelde haar stevige borsten tegen mijn rug prikken. Haar arm legde ze over me heen en streelde mijn ...
    ... buik zachtjes. Zo bleven we een tijdje stil liggen. Ik was veel met mijn gedachten bezig.
    
    ‘’Danny?’’ fluisterde Mandy zacht.
    
    ‘’Hmm.’’
    
    ‘’Danny, wil je je gedachten hardop zeggen? Dan kan ik meeluisteren en begrijpen hoe je je voelt. Ik beloof dat ik geen woord zeg tot je een seintje geeft. Zou je dat willen doen? Als je dat niet wilt, dan is het ook goed.’’
    
    Ik glimlachte. ‘’Nee, dat is goed. Ik zal het proberen.’’
    
    ‘Wat is Mandy toch lief’ was de eerste gedachte die ik ook maar meteen hardop zei.
    
    Mandy grinnikte zacht en kuste me op mijn rug.
    
    ‘’Ja Mandy, dat was mijn eerste gedachte, dus.’’
    
    Het bleef daarna even stil.
    
    ‘’Tien procent’’ mompelde ik zacht. ‘’Dat is best veel. Als het elke twee jaar zo gaat, dan ben ik al over 15 of 20 jaar bijna blind. Dat is veel te vroeg! Op mijn zestigste of ouder blind worden, daar kan ik mee leven. Maar niet op mijn veertigste.’’
    
    Ik zweeg even.
    
    ‘’Zal ik Mandy oud zien worden? Hoe haar haren grijs of wit worden. Hoe ze lelijke rimpels zal krijgen onder haar ogen.’’
    
    Een korte grinnik klonk achter me.
    
    Ik ging door, ‘’Hoe ze hangtieten krijgt.’’
    
    Mandy gaf mij een zachte tik op mijn ruggengraat maar zei niets.
    
    Ik lachte zachtjes.
    
    ‘’Maar… Ik wil niet vroeg blind worden. Ik wil Mandy en de rest zo lang mogelijk zien. Ik wil films blijven kunnen kijken. Ik wil naar buiten kunnen kijken, naar de mensen, naar de natuur..’’
    
    Opnieuw bleef het stil. Mandy hield braaf haar mond dicht en streelde onverstoord ...
«1...345...17»