Een Beeldschone Huisgenote... - 36 - Sex Verhalen

Een Beeldschone Huisgenote... - 36

... is.’’

Mandy en ik knikten begrijpend.

Bianca zei, ‘’als we de resultaten vergelijken met die van het vorige onderzoek, zie je ongeveer 10 procent slechter ten opzicht van 2 jaar geleden.’’

Mandy vroeg voorzichtig, ‘’Is dat veel?’’

Bianca keek spijtig. ‘’Ja, het is redelijk veel. Vooral het contrast. Het spijt me.’’

Ik schudde mijn hoofd. ‘’Nee je hoeft je niet te verontschuldigen. Jullie doen je werk. Maarja, ik moet het natuurlijk accepteren. Het is niet anders. Het scheelt wel dat ik amper nog Call of Duty speel.’’ Ik lachte schaapachtig. Er werd niet meegelachen.

Mandy vroeg. ‘’Kwam het ook door het incident van vorige jaar?’’

Melissa schudde haar hoofd. ‘’Nee, zijn ogen zijn gewoon achteruit gegaan door de ziekte. Niet door het incident.’’

Mandy en ik liepen terug naar de auto.

Ik was stil. Mandy vroeg me, ‘’Gaat dit altijd zo?’’

‘’Hoe bedoel je?’’

‘’Dat de uitslag altijd negatief is? Dat je ogen altijd achteruit gaan.’’

Ik schudde mijn hoofd. ‘’Nee vanaf mijn achttiende tot nu is het stabiel gebleven.’’

Mandy keek mij onderzoekend aan. ‘’Ben je geschrokken?’’

Ik toonde weinig emotie maar ik gaf eerlijk antwoord. ‘’Ja, eigenlijk wel. Dit zag ik niet aankomen.’’

Mandy bleef mij aankijken, ik zweeg.

In de auto was het ook stil. Mandy keek mij regelmatig aan. Ik staarde roerloos naar buiten.

10 procent. Dat is aardig wat. Verdomme. Zou ik over 10 jaar nog kunnen zien? Zou ik Mandy oud zien worden? Hoe haar haren langzaam ...

... grijs of wit werden? De gedachten bleven door mijn hoofd spoken.

Mandy legde haar hand op mijn been en keek mij bezorgd aan. Ik keek haar aan en glimlachte kort. ‘’Mandy, het komt wel goed met me, ik ben alleen geschrokken. Ik moet dit even verwerken.’’ Ze knikte begripvol.

De rest van de rit werd er niet meer gesproken. Mandy hield mij in de gaten en ik staarde de hele tijd voor me uit.

Thuis aangekomen plofte ik op de bank. Mandy haalde wat te drinken voor ons en ging naast mij zitten. Ze zei niet veel, ze wist even niet wat ze moest zeggen. Mandy keek mij aan. Ik keek een beetje vaag terug. Mandy zag in mijn ogen dat ik het moeilijk had.

Ze legde haar hand op mijn been en wreef er zachtjes over. Ze fluisterde zacht, ‘’Danny, het is goed.’’ Ik keek recht in haar ogen. Haar blik was zacht en liefdevol. ‘’Het is goed, lieverd’’ zei ze nog zachter.

Ik verloor mijn zelfbeheersing en barstte in tranen uit. Mandy trok mij stevig tegen zich aan en haar hand wreef troostend over mijn rug. ‘’Laat het gaan, lieverd. Het is goed.’’ Ze kuste me op mijn voorhoofd. Ik jankte als een baby in haar armen.

Na een tijdje waren mijn tranen op. Ik ging rechtop zitten en nam een flinke slok water.

‘’Mandy, dank je wel’’ mompelde ik zacht.

Ze glimlachte lief en wreef over mijn rug. ‘’Gaat het weer?’’

Ik knikte.

De telefoon van Mandy gaf een ping geluidje.

‘’Danny, de meiden willen weten hoe het onderzoek is gegaan. Wat moet ik zeggen?’’

‘’Gewoon vertellen wat het ...