Mini - 152 - Sex Verhalen

Mini - 152

Donderdagochtend, 05:30. De wekker begon te bléren en naast me ontstond beweging. “Hoi Kees… Zet dat rotding alsjeblieft uit.” Ik gaf de wekker een dreun en rolde me naar

Joline

toe.

“Goedemorgen schat. Hoe heb jij geslapen?” Ze dacht even na. “Volgens mij prima… Ik ben ten minste niet wakker geworden vannacht.” Ik kuste haar. “Ik ook niet. Maar hou er rekening mee dat de reactie op gisteravond over een dag of twee wél komt. Bij mij ten minste wel.” Ze trok mijn hoofd naar zich toe en kuste me. “Dan heb ik nog wel wat tegengif, denk ik. Wordt oraal toegediend door de nachtzuster. In sexy lingerie.” Ze giechelde even. “En nee, die heet niet Melissa. En nu er uit. Even onder de straal door en dan lekker ontbijten.”

Even later zaten we aan tafel. Ik pakte mijn telefoon om te kijken of er nog nieuws was. Appje van Fred, een kwartier eerder verstuurd. ‘Hé vriend, wat ben jij aan het uitspoken geweest? Ik lees hier iets over een inbraak in Veldhoven die eindigde met luchtbukskogels… Dat kan er maar één zijn…’ Ik grinnikte en typte terug. ‘Twee. Eén van de kogels kwam uit de buks met het rose strikje.’

Ik liet de conversatie aan Joline zien en zij pakte haar telefoon en begon ook te typen. ‘Voortaan dus héél aardig zijn tegen je chef.’ Er kwam een hartje retour. “Zóóó, mevrouw Boogers… U heeft een aanbidder!” Ze gniffelde. “Die heb ik al sinds dat hij hier voor de eerste keer binnenkwam. Jouw woorden waren toen: ‘Hij eet nu al uit je hand’, weet je nog?” We lachten ...

... samen. “Kom lover… Ik moet me nog even optutten daarna gaan we rijden. Ruim jij de ontbijtspullen even op?” “Ja. En ik stuur even een mailtje aan de glaszetter dat hij opnieuw het keukenraam mag vervangen, verdomme.” Nog vóór de hand zichtbaar werd lang ik al op de grond me op te drukken. Joline keek tevreden. “Goed zo vriendje…”

Toen we op de snelweg reden vroeg ze: “Kees… Je zei daarstraks dat de reactie op gisteravond nog zou komen… Vertel eens?” Ik keek haar kort aan. “Lieve schat, telkens als ik wat schokkends meemaakte kwam de reactie steevast drie nachten later. Dan sliep ik slecht, lag ik te woelen en draaide het scenario keer op keer af in m’n kop tot ik er tureluurs van werd. Meestal ging ik er dan maar uit, trok m’n sportkleren aan en ging een stuk rennen of fietsen. In Afghanistan heb ik eens midden in de nacht zes rondjes van vier kilometer gerend voordat ik alles kwijt was. Dat was na die overval tijdens de laatste patrouille. De dienstdoend wachtcommandant dacht dat ik gek geworden was.

Na het incident in Eindhoven ben ik twee nachten erna op de fiets gestapt en midden in de nacht naar Amersfoort gefietst. ’s Morgens om half acht kwam ik daar binnen. Claar en

Mel

hebben me in bad gedaan; ik kon bijna geen poot meer verzetten.”

Ik grinnikte om haar verwonderde blik. “En nee; de dames hebben zich keurig gedragen. Ik ook, want ik was helemaal kapot. Die dag heb ik de colleges maar even overgeslagen.” Joline grinnikte. “Arme meiden. Maarre, Kees, als ...