Josefien - 6 - Sex Verhalen

Josefien - 6

Toen we de volgende ochtend wakker werden, was het eerste wat Josefien zei: “Denk je eraan dat het volgende zaterdag Sinterklaas is?”

“Nu je het zegt. Natuurlijk weet ik het”, zei ik. “Maar ik had er eerlijk gezegd ook niet meer bij stilgestaan. Ik doe er al jaren niet meer aan.”

“Dat is jammer”, zei Josefien. “Ik vind het echt zo’n traditioneel Nederlands feest wat heel veel gezelligheid geeft.”

“Nou”, zei ik. “Met al dat gedoe rondom de zwarte Pieten de laatste jaren is er weinig van die gezelligheid over.”

“Ik weet het”, zuchtte Josefien. “Het zijn de fanatieke tegenstanders en voorstanders van een zwarte Piet die het over de ruggen van de grote middengroep en vooral de kinderen helemaal verpesten. Maar ik zit zelf helemaal niet vast aan een zwarte Piet, hoor. Van mij mag ie alle kleuren hebben. Zoiets evolueert normaal gesproken vanzelf, maar als je het probeert te forceren, krijg je dat mensen aan beide kanten hun hakken in het zand gaan zetten. Je ziet die tweedeling zo langzamerhand bij elk lastig onderwerp ontstaan.”

Ik knikte. Ik was het daar wel mee eens. Persoonlijk had ik geen enkel bezwaar tegen een zwarte Piet, maar ik had ook wel begrip voor de tegenargumenten.

“In mijn kindertijd was het nog het grote feest waar het jaarlijks bij ons thuis om draaide”, zei ik. “Meer nog dan een verjaardag. De spanning vooraf, de wensenlijstjes maken, de aankomst van de boot, live op TV, en het zetten van de schoen. De wortel, die zogenaamd voor het paard ...

... was, maar waar we vermoedelijk dezelfde week nog hutspot van aten. En dan de cadeautjes. Mijn ouders gingen altijd helemaal los met Sinterklaas. We waren gewoon verwend eigenlijk. Later werd het echt een gezinsfeestje. Er werden lootjes getrokken en hilarische gedichten geschreven.”

De herinneringen aan die goeie ouwe tijd stroomden binnen. Ja, dat was echt leuk geweest, zolang het duurde.

“Het was abrupt afgelopen toen mijn broer het huis uit ging. Tegen die tijd was ik te opstandig om het nog leuk te vinden en het voor mijn ouders leuk te maken. Het was eigenlijk helemaal voorbij met de leuke dingen. Vooral door mij en mijn gepuber.”

Ik vond het nu spijtig, maar ja, puberen heb je niet in de hand. Ik kon het mezelf ook niet eeuwig verwijten.

“Mijn latere vriendinnen en vriendjes waren meer van Kerstmis. In die tijd werd dat snel populairder dan Sinterklaas, vooral bij mijn leeftijdsgenoten”, besloot ik mijn verhaal.

“Ik heb Sinterklaas altijd met mijn moeder gevierd”, zei Josefien. “Als kind ging het natuurlijk ook vooral om het krijgen van cadeautjes. Toen ik wat ouder werd, gaven we elkaar cadeautjes, maar geen dingen. We spraken af om elkaar belevenissen te geven, waar we samen van konden genieten. Een keer naar de sauna, of samen een massage, van dat soort dingen. Of toen ik nog jong was en niet veel te besteden had, een week lang ontbijt op bed voor mijn moeder. Maar soms ook wat minder conventioneel.”

“Wat is het meest bijzondere wat jij je moeder hebt ...