Schuldaflossing - 3 - Sex Verhalen

Schuldaflossing - 3

Ik moet weer even wennen aan de regelmaat van mijn eigen werk door de week. We hebben het redelijk druk en we zijn wat bijgekomen van de schrik van de schuld.

Joost beseft wel dat ik in de weekenden de schuld moet afbetalen. Gelukkig heeft hij geen idee wat er zich heeft afgespeeld en ik maak hem ook niet wijzer.

Ik scheer mijn bikinilijn regelmatig, maar op een gegeven moment vraagt Henk aan mij of ik mijn kutje ook kaal wil scheren. Daar moet ik over nadenken. “Op zich wil ik dit wel, maar dan merkt Joost het ook.” is mijn verweer. ”Zeg dan maar dat je weer iets anders wilde, of zoiets” zegt Henk daarop.

“Ik doe het als jij het ook doet” flap ik er uit. “Deal” antwoordt Henk.

Eenmaal thuis scheer ik mij helemaal kaal. Het is wel even wennen, maar met behulp van wat crème valt het wel mee.

Henk is enthousiast als hij het ziet. Hij is ook helemaal kaal en we voelen aan elkaar. Al heel gauw ligt Henk mij te beffen en heb ik zijn lid in mijn mond. Zijn zak ben ik voorzichtig met mijn hand te bewerken. Mijn opwinding stijgt snel en daardoor begin ik steeds harder te zuigen. Bijna gelijktijdig komen we klaar. Ik probeer alles door te slikken, maar dat lukt niet helemaal.

Hijgend liggen we bij te komen en als we weer gewoon naast elkaar liggen, zeggen we dat we het heerlijk vonden.

We zijn inmiddels enkele maanden verder en ik heb geen spectaculaire dingen meegemaakt, ook niet met Henk. Natuurlijk, we delen het bed met elkaar, we proberen allerlei standjes ...

... uit, maar dat gebeurt op een heel ontspannen manier. Ik geniet er echt van. Dat kan ik nu niet meer van Joost zeggen, het lijkt net of zijn animo om te vrijen minder wordt.

Hij heeft zelfs niet gemerkt dat ik kaal ben van onderen, ten minste hij heeft er niks over gezegd.

Op een vrijdagavond ben ik wat gehaast, ik moet nog allerlei dingetjes doen voordat ik kan vertrekken.

Als ik eenmaal bij Henk ben, kom ik tot de ontdekking dat ik de bloemen vergeten ben. “Hindert niet, rij morgen maar even naar jullie winkel. Je mag mijn auto wel gebruiken” zegt Henk.

Zo gezegd, zo gedaan, zaterdagmorgen rij ik naar de winkel. Het is de eerste keer dat ik in zo'n grote auto rij, het geeft mij wel een heerlijk gevoel.

Ik stop bij onze winkel en ga naar binnen. Een jonge vrouw is bezig achter de toonbank, ik ken haar niet. Ze begroet mij en ik vraag wie ze is. “Ik ben

Jolanda

” zegt ze en ik werk hier in de weekenden.” Daar weet ik niks van, maar ik hou me stil en vraag niet verder. Ik doe of ik een gewone klant ben en koop bloemen. Ik zal Joost later wel vragen hoe dit zit.

Als ik zondagavond weer thuis ben, vraag ik Joost wie Jolanda is.

“Het werk in het weekend was voor mij alleen teveel” is zijn antwoord. “Je had toch minstens even met mij kunnen overleggen” zeg ik hem. Ik ben een beetje geïrriteerd, het is wel een extra kostenpost.

Ik laat het verder liggen, het is nou eenmaal gebeurd en ergens heeft Joost ook wel gelijk. De weken verlopen verder heel gezapig. ...