1. Gevallen Op Buurvrouw... - 1


    Datum: 18-12-2021, Categorieën: Overspel Auteur: X7trio, Bron: Opwindend

    Ik loop in mijn stad door de wijk waar ik vroeger zelf woonde. Ondanks dat ik nu bijna twee jaar ergens in een andere wijk woon ken ik deze straten nog heel goed. Zeker deze straat. En de buurvrouwen die er woonden. Daar aan de overkant woont
    
    Karin
    
    . Daar
    
    Lotte
    
    . En daar woonde die mooie, jonge moeder met de krullen, hoe heet ze nou ook alweer? En hier, bij het huis waar ik nu sta, woont
    
    Marlies
    
    . Ik had tot gisteren niet verwacht dat ik hier vandaag zou terugkomen voor een bak koffie. Zeker niet voor een bak koffie met Marlies, die ik twee jaar geleden alleen maar kende van het groeten naar elkaar in de straat, en van een gesprek op een straatfeest.
    
    Gisteren heb ik Marlies wat anders ‘ontmoet’. Toen ze in de stad uit een winkel stapte, een stap verkeerd zette, en per ongeluk tegen mij aan viel. Ik kon haar niet helemaal opvangen dus viel ze via mij ook op de grond. Ik keek naar de dame die zojuist tegen mij was aangebotst en door mijn handen was geglipt. Ik zag een prachtige blondine op de grond zitten, in een heerlijk kort zwart rokje en een witte blouse. Terug naar dat rokje: twee prachtige lange bruine benen begonnen in hoge zwarte laarzen en kropen aan de andere kant omhoog onder dat rokje... en waar ze bij elkaar kwamen, droeg ze niets! Ik zag haar blote kut, met een heerlijk toefje haar erboven.
    
    Ik kon niet helpen dat ik daar even net wat te lang naar keek, alvorens ik haar omhoog hielp. En dat alles met mijn vrouw vlak naast me. Die leek amper ...
    ... door te hebben wat er gebeurde. Zij lette gelukkig meer op onze kinderen.
    
    Toen de gevallen blondine weer op haar hoge hakken stond, waren haar prachtige ogen precies op ooghoogte van mij. Voor mijn gevoel was er toen wel direct sprake van chemie tussen ons. Haar lichte ogen deden me ter plekke smelten. De schone dame keek me vragend aan. Ik dacht dat ik wist wat haar ogen vroegen: Of ik had gezien dat ze geen slipje droeg. Ik knikte... Ze keek me nog steeds vragend aan. Een beetje verontrust, leek ze wel. Ik boog me iets naar voren en zei: ‘Jouw geheim is veilig, en je bent prachtig!’.
    
    Toen keek mijn vrouw naar ons. Vroeg me wat er gebeurd was. Ik vertelde van onze botsing en vroeg aan onze oude verre buurvrouw, Marlies heet je toch (dat wist ik drommels goed, dat je zo heet), of het goed ging met haar. ‘Ja prima, denk ik, toch wel’, zei jij. Je klopte je kleding wat af en keek of je schade aan je kleding of lijf kon ontdekken. Er was gelukkig niets te zien. ‘Alles lijkt in orde’, zei je. ‘Sorry dat ik tegen je aanviel, dank je wel voor het me omhoog helpen’. Ik zei: ‘Gelukkig lijkt het goed te gaan. Laat me je voor de zekerheid mijn kaartje geven, voor het geval je onverhoopt nog wat ontdekt’. En toen ik zag dat mijn vrouw zich boog naar onze zoon, zei ik zachtjes tegen jou: ‘Ik hoop dat je me belt schoonheid!’
    
    Je keek naar het kaartje en toen weer naar mij. Jouw mooie ogen veranderden van standje licht verontrust naar ondeugend, toch? Je zei nogmaals ‘dank je wel’, ...
«1234»