1. Zomercarnaval, deel 1


    Datum: 10-12-2021, Categorieën: Rijpe vrouwen / Milf Auteur: Anoniem, Bron: Gertibaldi

    ... hij openlijk al het lekkers dat hij zag. Hij had in zijn opwinding niet door dat een grote, zwarte vrouw achter hem was komen staan en aandachtig volgde wat hij deed. Toen hij weer inzoomde op een paar werkelijk enorme borsten en prachtig ronde heupen en volle dijen, pakte zij in één snelle greep zijn telefoon uit zijn handen. Willem schrok zich rot en dacht dat hij beroofd werd. Hij maakte zich op om achter de dief aan te rennen, maar toen hij zich omdraaide botste hij tegen een massief lijf dat geen centimeter bewoog onder de knal tegen haar aan. Ze was bijna zwart en een kop groter dan Willem. Nijdig keek ze hem aan: “Nou sta ik al een poosje te kijken wat jij aan het uitvreten bent. Waarom film jij alleen maar de vrouwen alsof ze stukken vlees zijn die alleen voor jouw genot langskomen? Het carnaval is een feest van cultuur, vrijheid van geest. Het is sexy, maar voor jou is het blijkbaar een uitstalling van lekkere wijven. Een belediging voor mijn cultuur en dit feest!” Willem kromp ineen onder de verbale afranseling. Hij keek als een klein kind naar zijn schoenen. “Sorry mevrouw, ik zal de foto’s wissen en het niet meer doen.” De vrouw schreeuwde boven de muziek van een passerende wagen: “Nee, inderdaad, dit doe jij niet meer. Die telefoon hou ik vandaag en zal eens kijken wat jij nog meer hebt vastgelegd. Er doen nog twee zussen van mij mee aan de parade en als ik die op jouw telefoon zie, zwaait er wat. Vanavond om acht uur kan je hem ophalen. Je gaat buiten het ...
    ... metrostation staan en ik haal je dan op”. Willem wilde protesteren, maar de vrouw pakte hem bij zijn nek: “Wil je dat ik dit soms direct aan de politie laat zien? Vrienden van mij hebben vandaag dienst en als ik ze vertel wat jij doet, nemen ze je vast met plezier mee naar het bureau om je een poosje af te laten koelen.” Willem bezweek onder de druk en gaf toe. “Ik moet wel mijn ouders appen, anders weten ze niet waar ik ben”. De vrouw draaide de telefoon naar hem toe, maar hield hem in haar sterke hand vast. Willem typte dat hij naar een vriend ging en daar bleef eten en niet wist hoe laat hij thuis zou zijn. Toen draaide de vrouw zich om, baande zich een weg door de menigte en verdween uit zijn zicht. Willem wist zeker dat hij zijn telefoon nooit meer terug zou zien, maar dat zijn enige kans om op de afgesproken plaats te verschijnen. Hij keek nog maar een poosje naar de stoet, maar de opwinding was er totaal van af. Hij voelde zich nu haast bedreigd door het blote, donkere vlees en het verlangen dat het in hem opwekte. De knoop in zijn maag bleef de hele dag zitten en hij voelde zich misselijk. Hoe moest hij dit thuis uitleggen? De rest van de dag verliep traag en leek eindeloos, maar uiteindelijk stond hij toch met knikkende knieen bij het afgesproken punt. Hij zag de vrouw nergens, maar had geen keuze te blijven wachten. Om half negen gaf hij de moed op en liep het station in om terug naar huis te gaan. “Waar ga jij heen?”, klonk het opeens achter hem, “ik had je gezegd ...
«1234...»