Willy's Liefde - 4 - Sex Verhalen

Willy's Liefde - 4

Het was echt leuk met mijn twee buurjongens. Samen turnen, samen in de sauna, samen babbelen en vertellen.

Begin februari kwam de pa van Guido en Pascal er mee af : er werd in de paasvakantie een kamp georganiseerd voor zonen van militiaren. Tien of twaalf dagen in een kamp ergens in een Belgische kazerne. Voor jongens van zestien tot achttien jaar. Gudio was meteen dolenthousiast. Pascal deelde het enthousiasme niet meteen.

- Misschien kan ik vragen of er een kameraad van mijn zoon mee kan, stelde hun pa voor.

Dat vond ik wel fijn. De kandidaten moesten een test ondergaan tijdens de krokusvakantie. We zagen er naar uit.

Twee dagen later zegde de pa van Guido

- Morgen komt een auto jullie halen voor het doktersonderzoek in de kazerne.

- Hé, dat gaat vlug !

Woensdagmiddag, een uur. Een legerwagen stopte voor ons huis. Guido en ik stapten in. Richting kazerne. Onderweg werden nog twee jongens opgehaald. Joris en Marc, allebei zeventien. Het werd mijn eerste kennismaking met een kazerne. Binnen komen via de ‘cor de garde’ – het wachtlokaal. Daar werden onze namen genoteerd. Met een sergeant mee, over het grote exercisieplein, tussen hoge gebouwen, tot achteraan de kazerne. Een leuk moderne gebouwtje. Een kleine wachtzaal, waar een tiental stoelen stonden.

- Hier mogen jullie je uitkleden. Helemaal. We zijn hier bij het leger, dus moet je tegen wat bloot kunnen.

Ik keek de anderen aan. We keken elkaar aan.

- Nog nooit een blote flikker gezien ? ...

... lachte de sergeant. Het is hier geen pensionaat hé ! Allé, hop, kleren uit.

Jas uit, trui uit, schoenen en sokken uit, broek uit. Aarzelen. Guido en ik meteen ook slipje uit. Naakt. Joris en Marc aarzelden wat maar trokken uiteindelijk ook hun laatste kledingstukje uit. Ze hielden hun handen voor hun buik. Guido noch ik deden dat . Met zijn vier. Met helemaal niets aan. Die militair bekeek ons en glimlachte.

- Oke, en wachten op de dokter. Straks komt men jullie halen.

We gingen neer zitten. Het was behoorlijk warm. We zaten daar in ons blootste blootje, met zijn vieren bij elkaar. Ik vond het wel leuk. We waren toch bij het leger of niet ? Doch het was iets heel raars. Met Guido was ik dit gewoon. Doch met Joris en Marc erbij, jongens die ik noch Guido kenden.

- Zie ons hier zitten, begon Joris, als blotepoepen. En mijn kameraadje hier - hij wees naar zijn stijve pietje - wil maar niet slapen.

We lachten. Gemaakte lach. Het brak een beetje de sfeer.

Na zo’n tien minuten ging de andere deur van het lokaal open, en er verscheen een soldaat met vier strepen op de mouw.

- Dat is een sergeant-eerste-klas, fluisterde Guido tot mij.

Hij nam ons mee naar een groot lokaal, duidelijk het kabinet van een dokter. Die dokter wachtte ons reeds op, een militair met een witte doktersjas aan, samen met nog twee andere militairen me strepen op hun mauw.

- Haha, onze kleine soldaatjes, begroette de dokter ons. Eens kijken of jullie wel geschikt zijn voor het reuze kamp ...