Karin van vroeger deel 2 - Sex Verhalen

Karin van vroeger deel 2

Karin keek me aan en meteen verscheen een grote glimlach op haar gezicht. “Ik heb pas geleden nog aan je gedacht en vroeg me al af hoe het met je ging!” Meteen pakte ze m’n hand en trok me mee de winkelstraat in. “Gezellig! Man man, hoe is het met je? Wat heb je allemaal gedaan? Ben je verliefd, verloofd, getrouwd, of wat? Zeg dan, vertel me alles!”… Ik vertelde dat ik vandaag vrij was en op zoek naar een nieuw polsklokje. Dat ik nog steeds niet getrouwd was, maar wel samen woonde. Geen kinderen, maar wel inmiddels eigen huisje tuintje boompje beestje. Hoe kon je tien jaar in 10 minuten vertellen? Karin luisterde aandachtig, was één en al oor en glimlachte voortdurend. Ik kon aan haar hele gezicht zien dat ze het leuk vond me te zien. Toegegeven, ik vond het ook leuk. Stiekem hoopte ik dat we ergens een kopje koffie konden doen om herinneringen op te doen. Ik had immers de hele dag de tijd, maar misschien had Karin wel andere plannen. Ik trok de stoute schoenen aan en vroeg haar of ze het leuk zou vinden om ergens even een bakkie te doen.

“Bakkie doen ja? Natuurlijk gaan we een bakkie doen, we hebben veel bij te kletsen toch? Vind het nu al leuk! Maar ergens hoeft niet, ik woon hier 2 straten vandaan, dus kom op, naar m’n huisje, dan kun je verder vertellen!” Was niets tegenin te brengen, Karin had haar plan al klaar en stak haar arm door de mijne. “Je hebt nog wel even de tijd toch? Of moet je nu meteen een nieuw klokje?”. Ik vertelde Karin dat ik, afgezien van een ...

... nieuw klokje zoeken, de komende uren meer dan voldoende tijd had. “Komt goed uit dan! Peter zit in Limburg en verwacht ik voor 21:00 vanavond zeker niet terug. Hé, fijn dat je ook tijd hebt. Zo leuk je weer te zien!” Al kletsend waren we een kleine 15 minuten later bij haar huis. Het was een klein rijtjeshuisje in een oude arbeidersbuurt. Voor de huisjes stonden grote oude bomen die ervoor zorgden dat het een stuk donkerder was in huis.

“Kom binnen en zoek maar een plekje op. Let niet op de rommel oké, moet nog opruimen. Doe ik straks wel. Eerst koffie, zal ik eerst even zetten. Stroopwafel erbij?”. Ik ging zitten op een van de oude rookstoelen. Tegenover me stond een klein Indisch aandoend tafeltje met wat kaarsjes die in een schaal met water dreven. De muren van het vrij kleine kamertje waren voorzien van Mexicaanse kleuren en het rook naar wierook, voor mijn smaak was het te kleurrijk, maar goed.. het was mijn huis natuurlijk niet. “Stroopwafel ja, doe maar, lekker!” Ik nam de kamer verder in me op. Hoe langer ik keek, hoe meer ik zag. Veel kleine snuisterijen, beeldjes, kralenkettingen en ook veel planten viel me op. In de vensterbank hoorde ik nu zachtjes een kleine draagbare radio spelen. Ze hadden het duidelijk niet breed. Maar mogelijk was het ook een keuze kleinschalig te leven en spaarden ze voor een wereldreis. M’n fantasieën gingen alle kanten op.

“Zo, ben ik weer”. Karin zette een klein dienblad met 2 grote mokken koffie op het tafeltje. Wat losse cupjes ...