Gigolo Ben - Sex Verhalen

Gigolo Ben

"Goedemorgen lieverd", klinkt het als ik mijn ogen met moeite open krijg. Zodra mijn oogleden zich goed los weten te maken en ik mijn ogen goed kan openen, kijk ik recht in de kijkers van Frank, mijn adoptievader. "Goedemorgen pap", zeg ik met licht schorre stem terug. Ik draai me en zie dat het bed aan de andere kant leeg is. "Is mam al werken?", vraag ik als ik terugrol richting mijn vader. "Ja, ik werd wakker toen ze de voordeur dichtdeed", zegt hij.

"Hoe laat is het?", vraag ik slaperig. "Half 8", antwoordt mijn vader. "Hoe laat moet je op school zijn vandaag?"

"Op vrijdag tien voor half 10, pap. Dat weet je nu toch wel?", reageer ik. "Ik houd dat allemaal niet bij, jongen. Maar dat betekent dat we nog een uurtje hebben samen, toch?", vraagt hij met een fonkeling in zijn ogen.

Ik kijk hem met een grote glimlach aan. Mijn allerliefste vader, die mij vier jaar geleden, samen met

Laura

, mijn moeder adopteerde toen ik 12 was. Ze zijn het beste wat mij ooit overkomen is en ik ben iedere dag nog dankbaar voor hun liefde, geborgenheid en genegenheid. De laatste vier jaar heb ik alles gekregen waar ik ooit van durfde dromen en meer. Vanaf zolang ik mij kan herinneren heb ik gewoond in tehuizen en gastgezinnen. Het was nooit heel slecht, maar er was zeker geen sprake van liefde. De maatschappelijk werkers en de mensen van jeugdzorg deden altijd hun best, maar nooit konden ze een gezin of familie vinden die mij ook echt wilde hebben. De gastgezinnen kwamen nog het ...

... dichtste bij, helemaal vergeleken met de tehuizen wat feitelijk niet meer was dan een dak boven mijn hoofd en drie keer per dag een maaltijd.

Dat veranderde vier jaar geleden toen ik bij Frank en Laura kon gaan wonen. Op materialistisch vlak kreeg ik alles wat ik wilde en nodig had. Vanaf de eerste dag had ik een eigen kamer met een eigen bed. Een kast met alleen maar nieuwe kleding en schoenen. Spullen voor school, een eigen, splinternieuwe fiets en bovenal, twee mensen die mij aankeken alsof hun grootste wens in vervulling was gegaan. De officiële adoptie kwam dan ook vrij snel, tot genoegen van ons alle drie. Ik herinner me de eerste knuffel nog met Laura. De warmte die haar lichaam afgaf, de typische, heerlijke vrouwengeur, de zachtheid van haar boezem en de kracht waarmee ze mij tegen zich aandrukte. Ik schrok ervan, maar in diezelfde seconde gaf ik me eraan over. Zo goed voelde het. De knuffel daarna met Frank voelde ook heel goed. Stevig, gemeend, liefdevol, met een typische stoere mannenlucht die van hem afkwam. Dat knuffelen deden we vanaf toen iedere dag, meerdere keren per dag. Helemaal met Laura die al snel doorhad dat ik groot fan van haar grote zachte buste was.

Het ontbrak me aan niets. Zowel Frank als Laura hadden het beste met me voor, waren geïnteresseerd in hoe het op school ging en of ik vrienden maakte. Dat laatste bleef eigenlijk altijd wel een beetje uit. Ondanks alle liefde die ik thuis kreeg, bleef ik op school wel een buitenbeentje. Iets wat in ...