De Dame In... - 20 - Sex Verhalen

De Dame In... - 20

... drankje te doen, straks gaan we allebei naar huis, en vervolgen we onze wegen. Niets aan de hand toch?

We praatten nog een poosje verder, en bestelden gewoon nog een vierde glas wijn. Meteen lieten we de serveerster een foto van ons tweeën maken, met onze glazen tegen elkaar. Ik keek Sandra nog eens goed aan. Ze was zeker niet zo knap als Amisha, maar dat was eigenlijk geen eerlijke vergelijking. Amisha was echt een buitencategorie vrouw, of was dat de roze bril waarmee ik haar constant had bekeken? Sandra was van ongeveer dezelfde leeftijd, maar ze zag er wat ouder uit. Haar gezicht was wat meer getekend, ze had wat hardere trekken. Maar ze was zeker geen onaantrekkelijke vrouw, en ze had een fantastisch lichaam, zoals ik al letterlijk aan den lijve had ondervinden.

Inmiddels was ik lichtelijk aangeschoten, en ik had ook nog een lege maag, waardoor de alcohol nog meer effect had. Om te voorkomen dat ik echt dronken naar huis zou gaan vond ik het maar eens tijd om op te stappen.

‘’Ik moet langzamerhand maar eens gaan, Sandra’’ ...

... zei ik ‘’Ik heb nog niks gegeten’’.

‘’Jammer!’’ riep ze. ‘’Het was net zo gezellig! Maar je hebt gelijk, ik moet ook nog eten, laten we maar gaan’’.

Gezellig was het zeker, we vonden allebei dat er wel een click tussen ons was. Ik vroeg de rekening, en terwijl we wachtten wisselden we ook nog even telefoonnummers uit. Ik stuurde haar meteen test-appje, en ja hoor, we hadden contact.

‘’We moeten maar gauw nog eens afspreken’’ zei ik, overmoedig geworden door de alcohol.

‘’Ja, zeker Richard’’ reageerde ze enthousiast. ‘’Dat gaan we doen, leuk!’’

Even later namen we met drie kussen afscheid, we pakten onze fietsen en gingen allebei een eigen kant op. Onderweg naar huis hoorde ik weer dat zeurende stemmetje in mijn achterhoofd. ‘’Richard, waar ben jij mee bezig? Ben je opeens Amisha vergeten? Wat moet dit voorstellen?’’

Niet zeuren, bromde ik in mijzelf. Sinds wanneer mag ik geen borrel met een vrouw drinken? We leven toch in een vrij land? Maar met een licht hoofd, dat toch een beetje in de wolken was fietste ik huiswaarts.