Zomerjurkje En 1001... - 1 - Sex Verhalen

Zomerjurkje En 1001... - 1

... beetje Frans accent. Ik vind haar direct mooi. Ze heeft blond haar, in een lange wrong. Zoals Angelina Jolie als Lara Croft, maar dan dus blond.

Amed gaat ook zitten en vraagt me of ik wat wil drinken. Ik vertel hem dat zijn vader al bezig is met een spaatje rood.

We wachten gedrieën. Er valt even een stilte. Ik kijk naar de waterdruppels die naar beneden lopen op de donkere huid van mevrouw Telkamp. Van haar schouders, tussen haar borsten. Op haar buik. Ze heeft een fantastisch figuur. Ze kijkt me vriendelijk lachend aan.

“Als u uw zwemkleren had meegenomen, dan hadden we er een zwemafspraak van kunnen maken’, zegt ze guitig. “Of durft U in uw ondergoed”.

Ik kijk haar verrast aan. “Pardon?”, zeg ik, een beetje nuffig.

“Nee sorry”, zegt ze, “dat zou wat raar zijn, ook richting Amed”.

Amed schiet in de lach en zegt in hypercorrect Nederlands, maar met dat prachtige zangerige accent: “Mijn aanwezigheid zou haar in verlegenheid brengen. Dat snapt U toch wel maman?”

Daar komt meneer Telkamp aanlopen. Hij heeft op het dienblad een spa rood staan, maar ook een fles rosé. De druppels condens lopen langs de buitenkant. De fles moet ijskoud hebben gestaan.

“U bent op de fiets? Dan lust u vast wel een roséetje”, zegt meneer Telkamp, “het is ten slotte al bijna vakantie”.

Ik sla het niet af.

Het is erg gezellig. Amed vertelt met veel gevoel voor humor over allerlei voorvallen op school. Zijn pleegouders vinden het allemaal leuk om te horen. Op een gegeven ...

... moment duikt Amed weer het water in. We zitten met zijn drieën vrolijk naar hem te kijken.

“Het wordt al een mooie jongen, he”, zegt mevrouw Telkamp. Ik knik.

“Hoe is hij in de klas met meisjes?”, zegt ze en ze kijkt me nieuwsgierig aan.

Ik denk na over de vraag: “Wel goed, denk ik. Hij is hooguit wat verlegen. Op het hoffelijke af”, zeg ik een beetje grinnikend.

“Merk je ook verschillen?”, zegt meneer Telkamp, “het is natuurlijk een jongen uit een heel andere cultuur”.

Ik peins wat en staar voor me uit. Kijk naar de gespierde schouders van Amed terwijl hij baantjes trekt. Mevrouw Telkamp kijkt met me mee: “Hij had allang vriendinnetjes kunnen hebben, maar hij heeft een soort idee dat er ergens een ideaal meisje rondloopt, waarmee hij dan trouwt. Dat is in Syrië erg normaal. En seksualiteit daarvoor is taboe”.

Ik herinner me ineens een voorval: “We lazen een stukje uit een verhaal van een Vlaamse schrijver. Een verhaal over een jongen die zich prins voelt en zijn eigen seksualiteit ontdekt. Hij ontsnapt ermee aan de dagelijkse ellende. De stijl is heel poëtisch, als een sprookje, maar toch ook behoorlijk expliciet.”

“En?”, vraagt mevrouw Telkamp, “hoe was hij daaronder? Zei hij er wat van?”.

Ik knikte: “Hij was er heel opgelaten onder. Hij zei dat zo’n verhaal in zijn cultuur nooit in de klas zou zijn gelezen. We vroegen hem waarom. Omdat het niet hoort, had hij gezegd”.

Meneer Telkamp knikt: “Seksualiteit wordt niet veel besproken waar hij vandaan ...