Op Het Vriendinnetje... - Sex Verhalen

Op Het Vriendinnetje...

... vast.

Lisa: ‘Welk filmpje?’

Barbara: ‘Mijn moeder heeft voor eigen gebruik ooit stiekem een filmpje met haar telefoon gemaakt van mijn vader die zich afrukte. Toen mijn moeder een keertje bij oma was en haar telefoon thuis had laten liggen, kwam ik erachter.’

‘Mijn dochter wrijft met haar vingers over haar kletsnatte kutje terwijl ze naar haar vader kijkt die zich aftrekt, waar ben ik in beland?’ vroeg ik me af. ‘Sorry’, fluisterde M. Ze kuste me in mijn nek. Ik voelde hoe haar hand snel heen en weer bewoog tegen mijn billen.

Lisa: ‘Heb je het hier?’

Barbara: ‘Ja, zullen we het samen kijken? Maar aan niemand vertellen, ok?’

Lisa: ‘Ok, beloofd!’

Barbara: ‘Kijk, lekkere pik, hè?’

Lisa: ‘Ik snap je moeder wel. Het is zo geil om te kijken naar mannen die zich ongegeneerd aftrekken.’

Barbara: ‘Zal ik bij jou...’

Lisa: (zuchtend) ‘Ja.’

Barbara: ‘Wacht, zal ik me omdraaien, met mijn hoofd naar beneden, dan kan ik er beter bij. Kijk jij het filmpje maar verder, ik heb het al zo vaak gezien.’

Het was even stil.

Lisa: ‘Ja, met je tong, dat is lekker. Dat is zooo lekker. Oh jeetje. Ga door Papa van Barbara. Trek je ballen helemaal leeg voor mij. Spuit maar op me.’

M. was inmiddels op me gaan zitten. Ze was door het commentaar van Lisa door het dolle heen. Ze genoot van het idee dat een heerlijk jong meisje in het gezicht van haar dochter klaar kwam, terwijl ze met een rood hoofd lag te kijken hoe haar man zich aftrok. Ik stootte mijn paal diep ...

... in haar natte geslacht.

de boswandeling

De volgende ochtend was het stil bij het ontbijt. Alleen M. deed alsof er niets aan de hand was. Ze had croissantjes bij de kampwinkel gehaald en begon enthousiast over de wandeling die ze die dag wilde gaan maken. Ik keek naar Lisa en Barbara, die meteen verlegen hun ogen neersloegen. Dat kon ik me goed voorstellen.

Om 10 uur gingen we op pad. We liepen een eind stroomopwaarts langs een riviertje en daarna door een dennenbos. M. liep voorop met de kaart, de rest volgde braaf. Na twee uur lopen bereikten we ons einddoel, een waterval. Tot onze teleurstelling (vooral die van M.) waren we bepaald niet de enige wandelaars die het voorzien hadden op deze, volgens de toeristen informatie, ‘paradijselijke plek’. Maar M. was niet kapot te krijgen. Monter haalde ze een kleed uit haar rugzakje en spreidde het uit in het gras voor de lunch.

Op de terugweg hielden M. en Barbara de vaart er goed in. Al snel raakten Lisa en ik achterop en even later verdween de kopgroep helemaal uit het zicht. Geen reden om me zorgen te maken, maar ik zag dat Lisa het wat ongemakkelijk vond. Na een tijdje kwamen we bij het dennenbos, dat veel donkerder was dan ik mij van de heenweg herinnerde. En langer. Er leek geen einde aan te komen.

‘Links is een open plek, zullen we daar even pauzeren?’ vroeg Lisa plotseling. Ik had er wel oren naar. We verlieten het pad en liepen naar de open plek. Daar aangekomen ging Lisa op een omgevallen boom zitten en pakte ...