't Heerlijk Avondje - Sex Verhalen

't Heerlijk Avondje

... voetstappen dichterbij komen en voelt al snel hoe het dekentje van haar af wordt getild. Hevig ademend blijft Emma bevroren van angst liggen terwijl haar halfnaakte lichaam onthuld wordt. “Oooh”, klinkt de stem op fluistertoon, “kom eens kijken”. Meer voetstappen naderen.

“Als dat geen stout meisje is”, grapt de oude man.

Emma overwint haar angst en raapt al haar moed bijeen.

“Wie de fuck zijn jullie?”, roept ze terwijl ze opeens overeind komt, zichzelf alleen nog inhoudend om Veerle niet wakker te maken. In het schemerlicht ziet ze drie lange figuren, verkleed als Sinterklaas en twee zwarte pieten. Ze deinsen geschrokken een stukje achteruit door Emma’s plotselinge uitbarsting.

“Rustig maar Emma”, zegt de man kalm, “ik meen het wel goed”.

“Wat de fuck doen jullie in mijn huis en hoe weten jullie mijn naam!?”, gromt Emma boos.

“Ik denk dat je dat wel weet, Emma”, glimlacht de oude man, “ik ben Sinterklaas en dit zijn mijn Pieten”.

“Ja, en ik ben de paus”, spot Emma, “wat komen jullie hier echt doen?”.

“We zijn hier voor Veerle, niet voor jou”, vertelt de man, nog altijd de rust zelfe.

“Dat merk ik ja”, zegt Emma sarcastisch terwijl ze haar broek en slipje snel weer aantrekt.

“Och, vergeef het mijn jongens”, lacht Sinterklaas, “ze zijn het hele jaar aan het werk, je kunt het ze niet kwalijk nemen als ze zo’n mooi meisje zien”. Emma kijkt hem boos aan.

“Wij gaan door, Emma. Doe de groetjes aan Veerle, okay?”, glimlacht de Sinterklaas ...

... vriendelijk. Emma knijpt zichzelf om te checken of ze niet nog droomt, maar dit gebeurt echt.

“Wacht”, zegt ze, “ik ben gek dat ik dit vraag, maar ben jij... Ben jij echt Sinterklaas?”. De man lacht bulderend.

“Maar natuurlijk Emma”.

“Bewijs het”, zegt Emma cynisch. Ze slaat haar armen over elkaar. “Of ik bel de politie”.

“Jij bent Emma Janssen, op je achtste kreeg je van mij de speelgoedkeuken waar je zo lang om gevraagd had, toen je dertien was zijn je ouders gescheiden en ben jij met Veerle hier bij je vader komen wonen. Op je veertiende stal je een Mars van het tankstation naast je school om indruk te maken op...”

“Okay okay!”, onderbreekt Emma hem, “dat is genoeg. Jezus”. Ze kijkt met grote ogen naar de man. Hij ziet er vriendelijk en onschuldig uit, maar ze kan niet vergeten dat één van zijn handlangers net haar ontblote lijfje aan het bewonderen was.

“Doen jullie dat vaker, jonge meisjes betasten?”, vraagt Emma cynisch.

“Niemand is betast, Emma”, kalmeert Sinterklaas haar, “we namen alleen even een kijkje. Zoals ik al zei, mijn Pieten hebben ook hun behoeftes”. Emma gromt nors. “Wat was je aan het doen voor wij binnenkwamen, Emma?”, glimacht Sinterklaas.

“Niks, TV kijken”, liegt Emma, en ze voelt een vreemde schaamte voor haar leugen naar Sinterklaas. Tot twee minuten geleden was ze heilig overtuigd dat degene waar ze nu mee praat niet bestond. Haar hele wereld staat op zijn kop.

“Stoute meisjes liegen, Emma”, zegt de goedheiligman streng, “brave ...