Damaged Goods - Sex Verhalen

Damaged Goods

Janet en ik werken in hetzelfde magazijn. Ze is een super lekker wijf, alles in de juiste proporties. Mooie stevige ronde borsten, die een beetje omhoog geduwd worden door haar lingerie. Strakke spijkerbroek met een verrukkelijk kontje. Lang bruin haar altijd in een uitdagende paardenstaart. En een prachtig mondje waar ik vaak over fantaseer.

Ik zou er alles voor geven als ze een keer met mij uit zou willen. Ik heb haar al een paar keer gevraagd, maar ze moet altijd lachen “och Billy” zegt ze dan en verder niets. De afgelopen jaren is ze met diverse collega’s uit geweest en ze heeft met 2 verschillende collega’s een relatie gehad. Recent nog met Jack maar dat is uit. Geen wonder want Jack is echt een lul. Ik weet dat Janet desondanks best verdrietig is en ik wil haar een beetje afleiden.

Ik vraag haar naar haar puppy. Hoe het met haar moeder is, die heeft corona gehad. En of ze nog vakantieplannen heeft. Maar ik krijg allemaal korte antwoorden. Goed, slecht, nee. Geweldig, dit schiet niet op. Ik leg een hand op haar schouder en zeg dat ik begrijp dat ze zich rot voelt en dat ze altijd bij mij terecht kan of ze misschien vanavond een film bij mij wil kijken of iets voor afleiding. En dan wordt ze ineens heel boos! “Nee, Billy! Hoe vaak moet ik nog ‘nee’ zeggen totdat je het begrijpt? Ik wil niet met je uit. Ik wil je aandacht niet. We zijn collega’s en meer niet.” Okey die zit, fijn ook dat het zo hard moest, dat de rest het ook kon horen.

Alex kijkt me ...

... meelijwekkend aan. Richard kijkt spottend en de dames lachen stiekem. Ik voel mij enorm opgelaten en mompel iets over wat afmaken en loop weg en duik een donkere hoek in van het magazijn en ga daar opruimen. Terwijl ik daarmee bezig ben, word ik kwaad. Ze kon toch ook gewoon ‘nee’ zeggen. Waarom moest het zo? Trut!

De volgende dag als ik aan kom op het werk staan de collega’s te smiespelen. En uiteraard houden ze hun mond als ik vlakbij ben. Nou dan weet je het wel. Richard roept ineens “Hey Billy! Wat vond Janet van je bonbons? Of gaf ze je de bons?” Het is waar, ik heb in het verleden een aantal keer cadeautjes voor Janet gekocht, chocola, bloemen, knuffels. Alles ging retour afzender. Ik klem mijn kaken op elkaar en zeg niets. Janet staat er met een rooie kop tussen. Schaamte? Geen idee.

Ik ben woest, maar ik laat het verder gaan. Ik praat niet meer tegen Janet tenzij het moet. En na een paar maanden is iedereen het vergeten. Dat wil zeggen: Iedereen, behalve ik.

Het is maandagavond 14 december en het management heeft net een memo rond laten gaan. Het magazijn sluit vanwege de lockdown. Tot nader order zitten we dus thuis. Ik kijk even naar Janet die in haar tas aan het zoeken is naar haar telefoon, ze haalt haar portemonnee en andere troep uit haar tas, mijn hemel wat een zooi past er in zo’n klein tasje en legt deze bovenop haar kluisje. De telefoon is gevonden en de spullen gaan terug in de tas. Wanneer Janet naar de WC gaat loop ik stiekem naar haar tas en vis de ...