Kamperen Met Ouders - 3 - Sex Verhalen

Kamperen Met Ouders - 3

... herformuleren.

De meisjes hadden zeker het ontzag voor verkenning gevoeld toen ze eerder waren gekomen en hadden iets geweldigs gevonden. Lucy probeerde duidelijk haar meest verdomde best te doen om in hun moeder een vliegende start te maken, ongeacht de passie die hen eerder had overwonnen.

'Ik zie een paar handgrepen,' zei Sara, die de kans aangreep om als eerste binnen te komen. Zonder nog een woord te zeggen, wierp ze zich in het gat en begon aan de afdaling. Lucy volgde en Maggie kwam als laatste. Toen ze beneden waren, keek Sara op en zei: 'Dat was makkelijk. Bijna als een ladder. Deze plek is geweldig!'

'Dat is het zeker,' zei Maggie, terwijl haar stem nog steeds grimmig was. Ze keken naar alle gloeiende bomen en planten en de meisjes begonnen de onbedwingbare lust weer te voelen. Maar deze keer was er iets anders in de uitzending: wanhoop. De meisjes wisselden een blik.

'Hé mam,' vroeg Lucy plotseling.

‘Mm hmm,' zei Maggie, terwijl ze de kronkelende bosgangen in staarde.

'Denk je dat we hier ooit terug zullen komen?'

'Ik betwijfel het, liefje,' zei hun moeder,

'Dan,' begon Lucy met een stem waarvan Sara wist dat die er altijd toe leidde dat ze haar zin kreeg, 'Kunnen Sara en ik samen verkennen? Alsjeblieft?'

Sara keek voorzichtig om zich heen. 'Ik betwijfel of er hier beneden een everzwijn is,' zei ze. 'Maar ik heb papa's mes, voor het geval dat.'

Maggie was echt in de war. Aan de ene kant kon het gevaarlijk zijn om haar dochters hier ...

... los te laten. Ze had geen idee wat er hier op de loer lag. Aan de andere kant, als ze hier echt nooit zouden terugkeren, waarom zouden ze dan niet een aantal echt unieke herinneringen hebben?'

‘Oké,' zei ze ten slotte ‘Maar blijf bij elkaar! Probeer elkaar niet kwijt te raken.

"Oké ik snap het!" zei Lucy terwijl ze door een gang wegliep. Sara gaf haar moeder een schouderophalend gebaar en ging achter haar zus aan.

‘Doe voorzichtig!" riep hun moeder hen nog na.

De meisjes renden door de gangen, draaiden willekeurig op kruispunten en daalden een paar verdiepingen af. Toen ze eenmaal zeker wisten dat ze ver buiten het bereik van hun moeder waren, zaten ze in een grasveld dat een diep violet gloeide en streelden hun benen terwijl ze rustten

'Sorry,' fluisterde Lucy tegen het gras, terwijl ze lichtjes met haar vingers door de kietelende mesjes streek. 'We gaan je geen pijn doen.' Het gras keerde langzaam terug om ze te strelen, en beide meisjes keken hoe een braamstruik in de buurt langzaam zijn stengels om de bomen wikkelde. Lucy wendde zich tot haar zus. "Wat gaan we doen?"

'Is het je opgevallen dat mam helemaal niet door de planten wordt aangetast? In ieder geval niet zoals wij' zei Sara.

'Ik dacht dat ik dat zag,' zei Lucy. 'Denken we hetzelfde?'

'Dat hoe jonger je bent, hoe meer je getroffen wordt?' bevestigde Sara. 'Ja. Ik merkte dat het je raakte als een hoop stenen.'

'Ja,' zei Lucy. Haar geest was duidelijk ondeugend. Haar kont wiegelde tegen het ...