Roos Gechanteerd - 9 - Sex Verhalen

Roos Gechanteerd - 9

... lag ze met een kater te slapen, nog totaal onwetend van wat deze week haar zou brengen. Nu staat ze naakt in de keuken van een veel oudere man, met een lekkend poesje koffie te zetten. Ineens valt het haar op dat alle gordijnen open zijn en dat iedereen die het wil haar zomaar kan zien staan. Als ze naar buiten kijkt ziet ze nog net een hoofd achter de schutting verdwijnen. Was iemand haar aan het bekijken? Dat kan toch niet. Ze voelt hoe de arrogante Roos het weer over neemt. Wat nou, ‘me beschermen,’ denkt ze, hij staat het gewoon toe dat iedereen naar me kijkt. Hij geeft niks om me, hij wil alleen maar macht over me en dat ik z’n pik zuig. In haar ooghoek ziet ze het mannenhoofd weer over de schutting bij de buren kijken. Het is een kalende man van middelbare leeftijd. Ze wordt boos. Terwijl de koffie in de pot druppelt steekt ze langzaam de middelvinger van haar hand aan de kant van het raam op. Als ze naar de man kijkt ziet ze hem grijnzen. Ze draait zich naar hem toe en gaat dichter bij het raam staan. Ze pakt haar borsten vast en duwt ze naar voren. Ze ziet in haar ogen dat het hem nog geiler maakt. Meteen daarna laat ze ze weer vallen en spreidt haar armen uit in een ‘wat moet je?’ gebaar. Daarna draait ze zich om en gaat in een hoek van het aanrecht staan, net buiten zijn gezichtsveld. Ze voelt een druppel geil langs haar been lopen. Ze zucht. Fuck, denkt ze, ik ben een lustobject en dat vind ik blijkbaar geil. Ze pakt de koffiepot en schenkt twee kopjes vol. ...

... Daarmee loopt ze de keuken uit maar niet voordat ze even voor het raam is gaan staan en de buurman een blik op haar kontje heeft gegund.

Ik zie haar aan komen lopen met de kopjes. Ik dacht al dat ze er twee zou pakken. Ze zet ze op tafel neer. “Alstublieft meneer, uw koffie.” Ze laat zich naast mijn voeten op haar knieën zakken. “Dank je wel kutje,” zeg ik en knipoog dan even, “maar één kopje tegelijk is genoeg hoor. Je kan altijd nieuwe pakken als deze op is.” Ze kijkt even niet begrijpend. Ik zeg verbaasd: “Dacht je dat jij ook koffie kreeg, dom sletje?” Ze kijkt betrapt, “Ja meneer, dat dacht ik.”

Ik lach, “Waarom, denk je dat je koffie waard bent?”

“N-nee meneer, ik dacht niet na.”

“Dat is wel duidelijk ja. Niet nadenken is sowieso een beetje jouw ding. Wat ben je waard?”

Ze bloost, “Niks, meneer.”

“Precies,” zeg ik met zekere stem, “je bent alleen iets waard als ik beslis dat je iets waard bent. Koffie moet je verdienen. Je moet alles verdienen.”

“Ja meneer, het spijt me dat ik u lastig val met mijn domheid.”

Ik aai haar over haar hoofd. “Je kan er niks aan doen, kutje,” zeg ik gemoedelijk. Ik pak een pan water die ik aan mijn kant van de bank had klaar gezet. “Hier,” zeg ik, “voor als je dorst hebt.” Ze kijkt vernederd. “Dank u wel meneer, dat is gul van u,” fluistert ze.

Handen achter je hoofd,” zeg ik, “en blijf daar zitten tot ik je nodig heb.”

“Ja meneer.” Ik richt mijn aandacht weer op de serie die ik probeer te volgen.

Een half uur later ...