1. Marlies - 6


    Datum: 17-11-2021, Categorieën: Tieners Auteur: Marlies, Bron: Opwindend

    ... wilde doen aan een spelletje, cowboy en indiaan... ik vroeg me af of hij kinds geworden was, maar hij bleef maar zeuren. Ik werd er gek van dus stemde maar toe. Het spelletje was vrij onnozel... Ik moest de indiaan zijn en hij de cowboy en ik moest me verstoppen en hij zou me wel te pakken zien te krijgen. Ik ging eerst onder m’n bed liggen, maar al snel had hij me gevonden. Ik moest van hem naar de wc die diende als cel. OK, allemaal goed en wel, maar mijn celstraf bleef maar duren. Dit had ik Freddy Horiongewijs niet verdiend, én bovendien, ik was veel knapper.
    
    Na 15 minuten ging ik weer naar buiten om in de tuin nog wat lekker te gaan zonnen… want de avond zou nu snel vallen.. Dat was echter buiten de waard gerekend...
    
    Als een razende kwam Giel plots op me af en riep dat ik ontsnapt was en dat ik daarom vastgebonden moest worden... Hij besloot me op de ligzetel in de tuin vast te maken... Ik had helemaal geen zin in herrie en al die drukte, maar besloot voor de veiligheid maar het spelletje mee te spelen. En daar lag ik dus, met m’n linkerbeen aan de linkerkant en met m’n rechterbeen aan de rechterkant vastgebonden. Hij wilde m’n armen ook vastbinden, maar dat wilde ik niet, want dan zou ik natuurlijk geen kant meer op kunnen. Hij werd nu nog bozer en op een gegeven moment wist ik eigenlijk niet meer of hij het meende of niet, en vermits ik geen zin had in ruzie, gaf ik mezelf maar over. Het was echt belachelijk, te gek voor woorden.
    
    Daar lag ik dan, vastgebonden ...
    ... aan de ligstoeI... ‘En nu?’ vroeg ik. ‘Je moet hier de rest van de avond liggen!’ riep hij. Ik probeerde los te komen maar hij had me toch wel erg goed vastgemaakt. Als klap op de vuurpijl haalde hij plots een waterpistool tevoorschijn die hij als een volleerde cowboy op mij richtte. Hij waarschuwde me dat ik bij elke beweging zou worden beschoten. Ik dacht dat hij blufde en probeerde m’n arm los te krijgen. Ineens schoot hij toch richting m’n gezicht en het water droop van de ligstoel... Ik besloot te wachten tot hij het op zou geven. Maar dat deed hij niet... integendeel... Hoe meer ik me probeerde te bewegen, hoe meer hij zijn pistooltje op me leegschoot...
    
    Omdat zijn pistoolschoten zich meer en meer op mijn borsten begonnen te richten, begon ik me toch ook af te vragen of het mij vastbinden geen excuus was van hem om naar mijn lijf te kijken... Door al dat water was mijn katoenen jurkje nu vrijwel gans doorzichtig en m’n volle borsten drukten tegen de fijne stof aan. Tot overmaat van ramp zorgde het koude water er nu ook voor dat mijn tepels hard werden, kortom, je zag duidelijk mijn tepels priemen en plakken aan het dunne stofje. Door het wrikken en het wringen was mijn katoenen jurkje bovendien een flink stuk naar boven geschoven en ook mijn slipje werd nu bijna helemaal zichtbaar.
    
    En nog was mijn lijdensweg niet over. Even later had Giel door dat je de stoel kon bewegen en dat deed hij dan ook. Al ras ging de stoel met het hoofdeinde naar beneden zodat mijn benen ...
«1...345...10»